سايت خبری فناوری اطلاعات (ايتنا) 8 شهريور 1390 ساعت 14:10 https://www.itna.ir/note/19375/رگولاتوری-ضد-رقابت -------------------------------------------------- يدداشت تحليلي عنوان : رگولاتوری، ضد رقابت -------------------------------------------------- ایتنا - سئوال اینجاست که کارشناسان محترم رگولاتوری ضریب اشتراک یک به ۱۰ را از کجا به دست آورده‌اند؟ این ضریب اشتراک از کدامین استاندارد بین المللی به دست آمده است؟ متن : علی مولوی - ايتنا - چندی پیش دفتر نظارت بر سرویس‌های فناوری اطلاعات سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات به استناد مصوبه مربوط به سال ۸۷، فروش حجمی اینترنت پرسرعت را ممنوع کرد و بر اساس این دستورالعمل اعلام کرد که «اپراتورها نباید هیچ گونه محدودیتی در میزان حجم آپلود، دانلود و زمان اتصال در طول دوره ارائه خدمات، ایجاد کنند.» در حال حاضر ۹ شرکت PAP به همراه شرکت مخابرات ایران به ارائه اینترنت پرسرعت با تکنولوژی ADSL به خدمات رسانی به مردم می‌پردازند که از این میان تنها شرکت مخابرات ایران از سال ۸۷ این نظام تعرفه‌گذاری را رعایت کرده است. بر اساس جدول تعرفه ارائه خدمات adsl که بر مبنای ظرفیت یک خط و بر پایه نرخ اشتراک ۱ به ۱۰ (استفاده همزمان حداکثر ۱۰ نفر از ظرفیت یک خط)، محاسبه شده، تعرفه سرویس adsl ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه، با حداکثر ضریب اشتراک ۱ به ۱۰ حدود ۹ هزار و ۹۲۰ تومان است. اما سؤال اینجاست که کارشناسان محترم رگولاتوری ضریب اشتراک یک به ۱۰ را از کجا به دست آورده‌اند، این ضریب اشتراک از کدامین استاندارد بین‌المللی به دست آمده است؟ در شرایطی که سازمان رگولاتوری حداکثر پهنای ارائه شده به کاربران خانگی را ۱۲۸ کیلوبیت(معادل استانداردهای ISDN که بیش از ۲۰ سال عمر دارد) محدود کرده است، ضریب اشتراک یک به ۱۰ برای این پهنای باند ناچیز چه معنایی دارد؟ آیا تاکنون کارشناسان محترم رگولاتوری وضعیت اینترنت ارائه شده از سوی شرکت مخابرات به عنوان تنها اپراتور اجرا کننده این تعرفه را آزمایش کرده‌اند؟ آیا مشاهده کرده‌اند که نتیجه این تصمیم، ارائه سرعت اینترنتی به مراتب پایین‌تر از سیستم دایال آپ به کاربران نهایی است؟ چندی پیش مدیر روابط عمومی شرکت مخابرات استان تهران اعلام کرد که بیش از ۱۱۴ هزار پورت اینترنت پرسرعت توسط این شرکت به کاربران واگذار شده است. معادل استاندارهای سازمان رگولاتوری اگر فرض را بر این بگذاریم که مخابرات استان تهران ضریب اشتراک یک به ۱۰ را رعایت کرده باشد، می‌بایست ۱۴۲۵ مگابایت پهنای باند برای این موضوع اختصاص داده شده باشد. آیا کارشناسان محترم این سازمان یک‌بار از تخصیص این پهنای باند برای ۱۱۴ هزار مشترک اطمینان حاصل کرده‌اند؟ آیا تا به حال از مرکز تماس شرکت مخابرات بازدید کرده‌اند؟ ایا شرکت مخابرات استان تهران برای پشتیبانی ۱۱۴ هزار مشترک خود ۱۴ اپراتور در مرکز تماس خود دارد؟ به راستی با توجه به قدرت بلامنازع مخابرات و امکانات محدود ۹ شرکت دیگر که تنها از طریق کیفیت و پشتیبانی بهتر می‌توانند با جلب مشتری بپردازند، ورود به این مقوله و اعلام تعرفه‌های یکسان در شرایطی که رقابت بین شرکت‌ها در چند سال گذشته قیمت‌ها را به حد مطلوبی رسانده است، چه معنا دارد؟ اگر مسئولان محترم سازمان تنظيم مقررات به وظایف نظارتی خود توجه بیشتری می‌کردند آنگاه داخل شدن به بحث تعرفه‌گذاری شاید منطقی بود، اما در شرایطی که هنوز برخی از بندهای اساسنامه این سازمان که به حقوق ۷۰ میلیون ایرانی مربوط است فراموش شده، و به دلیل اهمال رگولاتوری، سال‌هاست حقوق بیت‌المال توسط برخی زير پا گذاشته می‌شود، غیررقابتی کردن فضای تنها پروانه موفق ارائه شده از سوی این سازمان، جای سئوال دارد. به هر صورت سازمان تنظیم مقررات با اهداف والایی تاسیس شد که به نظر می‌رسد در چند سال اخیر به مسائل حاشیه‌ای بیش از مسائل بنیادی در آن توجه بیشتری شده است.