ايتنا - آيا اتحادیه توانسته باز هم انتخابات را با چراغ خاموش برگزار کند؟
شنبه ۴ تير ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۱۰
بی‌اطلاعی بسیاری از بازاریان از انتخابات اتحادیه فناوران رایانه
چه كسي از انتخابات مي‌ترسد؟
مسعود فیاضی - پنجشنبه - دوم تیرماه- پنج روز مانده به انتخابات هیئت مدیره اتحادیه صنف فناوران رایانه - سری به پاساژهای کامپیوتر شهر تهران زدیم تا از حال و هوای انتخابات در فروشگاه‌ها با خبر شویم و گزارشی از توقعات و انتظارات بازاریان از هیئت مدیره جدید که قرار است خودشان انتخاب کنند تهیه کنم.
از آنجا که اتحادیه فعلی جنجالی‌ترین دوره را از شروع انتخابات تا حین و پایان دوره‌اش می‌گذراند و انتخابات پیش رو نیز برعکس انتخابات دوره‌های گذشته ۴۰ کاندیدا را به خود می‌بیند، به نظر می‌رسید که باید هیجان و جنجال در پاساژهای کامپیوتری بلوا کند و کاملا جو انتخاباتی در مجتمع‌ها حاکم باشد.
جنجالی که چند سال قبل تقابل گروهی از صنف را با اتحادیه در پی داشت. این تقابل صنف با اتحادیه نخستین بار خود از یک جلسه جنجالی شروع شد که اعضای اتحادیه برای رفع مشکلات صنف در مجتمع پایتخت برگزار کردند.
در آن جلسه فروشگاه‌داران، اتحادیه را متهم به این کردند که چون اکثرا از حوزه ماشین‌های اداری هستند به مشکلات صنف رایانه نمی‌پردازند و اصلا تخصص حوزه رایانه را ندارند.
از همان جا گروهی از رایانه‌ای‌ها به نام اجماع فعالین صنف رایانه تشکیل شد که قرار شد با هدف جدایی صنف رایانه از ماشین‌های اداری فعالیت کند.
این گروه هر چند وقت یک بار بیانیه‌ای را در راستای جدایی صادر و جلساتی را با اعضای صنف برپا می‌کرد تا از سویی تنور انتخابات پیش رو را گرم نگاه دارد و هم در نیل به هدف جدایی از تلاشی دریغ نکند، اما رای مجمع امور صنفی مبنی بر منتفی شدن جدایی و تغییر نام استراتژیک اتحادیه از صنف «رایانه، داده‌ورزی و ماشین‌های اداری» به اتحادیه «صنف فناوران رایانه» آرزوهای جدایی را بر باد داد و فقط از نگاه اجماع تنور انتخابات گرم نگاه داشته شد.
اما در حالی که به اندازه انگشتان یک دست به انتخابات دوره جدید اتحادیه زمان مانده گویی این اجماع به هدف اصلی خود هم نرسیده است و فقط توانسته اعضای خود و اطرافیانش را برای انتخابات گرم نگه دارد، چرا که بسیاری از فروشگاه‌های بازار کامپیوتر اصلا نمی‌دانند انتخابات
اگر چه تنور انتخابات امسال گرم‌تر از سال‌های قبل است و تعداد نامزدهای انتخاباتی از ۱۲، ۱۳ نفر دوره‌های گذشته به ۴۰ نفر رسیده و حتی یکی از کاندیداها هم که مدیر یک فروشگاه زنجیره‌ای حوزه است در یک نشست خبری دغدغه‌های صنف برنامه‌های‌اش را مطرح کرده است و رسانه‌های تخصصی هم جلساتی را با نامزدهای این انتخابات برگزار کردند و برنامه‌های آنها را جویا شد، اما هنوز فروشگاه‌های زیادی از چند و چون اتحادیه و انتخابات آن بی‌خبرند.
سکوت، علامت «رضا»ست
ابتدا به سراغ قدیمی‌ترین بازار کامپیوتر تهران یعنی بازار رضا رفتم؛ پاساژی که حتی در بورد اطلاع‌رسانی‌اش اعلانی از برگزاری انتخابات و اسامی کاندیدا هم نبود.
به صورت اتفاقی وارد چند فروشگاه شدیم تا با صاحبان آن گپ انتخاباتی بزنیم.
فاجعه آنجاست که وقتی نام انتخابات را می‌آوریم فکر می‌کنند که آمده‌ایم در مورد انتخابات ریاست جمهوری نظر سنجی کنیم.
تنها فروشگاه‌هایی از انتخابات و حواشی آن مطلعند که صاحبان آنها اعضای هیئت مدیره پاساژ هستند یا با اعضای هیات مدیره مجتمع مراوده دارند.
صاحب یکی از فروشگاه‌ها می‌گوید: ما ۱۰ سال است عضو اتحادیه هستیم، اما هنوز این اتحادیه هیچ کار مثبتی برای ما انجام نداده و دل خوشی از اتحادیه و انتخابات نداریم.
وقتی می‌پرسم آیا کاندیدای مورد نظرش را انتخاب کرده است و یا آنها را می‌شناسد، می‌گوید: هیچ کسی برنامه‌اش را اعلام نکرده که من به او رای بدهم.
در پایان هم وقتی از او می‌پرسم آیا قصد دارد رای بدهد یا نه، نام کاندیدایی را می‌آورد که از پاساژ رضا در انتخابات نامزد شده است و می‌گوید: چون با هم رفیق هستیم به او رای می‌دهم.
وارد یک فروشگاه نرم‌افزاری شدم و وقتی اسم اتحادیه را آوردم چنان عصبانی شد که گویی نام دشمنش را به زبان آوردم.
از صاحب فروشگاه می‌پرسم: توقعات شما از هیئت مدیره اتحادیه چیست؟ در انتخابات شرکت می‌کنید؟ پاسخ می‌دهد: متاسفم هیچ نظری ندارم و در انتخابات هم به هیچ وجه شرکت نمی‌کنم.
سراغ مغازه دیگری می‌روم و از او حال و هوای انتخابات را جویا می‌شوم، اما متاسفانه این یکی اصلا نمی‌داند انتخاباتی قرار است برگزار شود و بی آنکه خبر داشته باشد چند روز دیگر قرار است سرنوشت کسب و کارش برای چهار سال رقم بخورد می‌گوید: اصلا به من چه ربطی دارد، ما درگیر این قضایای سیاسی نمی‌شویم.
با صاحب فروشگاه دیگری صحبت می‌کنم که کمی در جریان انتخابات هست، اما هیچ کدام از کاندیداها را نمی‌شناسد.
وی درباره انتظارات خود از اتحادیه می‌گوید: اوضاع اقتصادی مملکت خراب است و اتحادیه هم کاری نمی‌تواند بکند. تنها انتظار ما از اتحادیه این است که جلوی فروشگاه‌هایی که مجوز ندارند را بگیرد.
مسئول فروشگاه دیگری می‌گوید: اتحادیه واقعی به اتحادیه صنف صوتی و تصویری می‌گویند که برش دارد و قدرتمند است.
یکی دیگر از فروشگاه‌داران می‌گوید: یکی از اعضای هیئت مدیره چند روز پیش یک تراکت تبلیغاتی برای مشارکت اعضای صنف در انتخابات بین فروشگاه‌داران توزیع کرده، اما اوضاع بازار آنقدر خراب است که کسی آن را جدی نگرفت.
وی می‌افزاید: جو اینجا خیلی انتخاباتی نیست، بهتر است سراغ مجتمع پایتخت بروی چون آنجا بیشتر حال و هوای انتخاباتی دارد.
مسئول فروشگاه دیگری که گویی قدیمی‌تر است، می‌گوید: چند سال پیش یکی از بچه‌های بازار رضا به عنوان عضو هیات مدیره اتحادیه انتخاب شد و وقتی وارد این تشکل شد همه ما را فراموش کرد و پشت سرش را هم نگاه نکرد. بچه‌های بازار رضا نیز
یکی از صاحبان فروشگاه پاساژ ایران می‌گوید: اگر می‌بینید کسی اینجا نمی‌داند که انتخابات کی برگزار می‌شود به این دلیل است که اتحادیه اصلا در این مورد اطلاع‌رسانی نکرده است و حتی نمی‌خواهد ما در انتخابات شرکت کنیم.
اتحاد «پارسیان» در بی‌خبری
به سراغ پاساژ تازه تاسیس پارسیان می‌روم که عمدتا لپ‌تاپ فروش هستند. در این پاساژ گویی هیچ کسی مجوز اتحادیه را ندارد که بخواهد از انتخابات اتحادیه باخبر باشد.
وارد هر مغازه‌ای که در این پاساژ می‌شوم، صاحبان فروشگاه تا لحظه‌ای که از هویت‌ام مطمئن نشوند خودشان را آفتابی نمی‌کنند و به شدت از اینکه مامور تعزیرات باشم هراس دارند.
وقتی نام اتحادیه صنف فناوران رایانه را می‌آوریم گویی این نام اصلا به گوش‌شان نخورده است.
یکی از صاحبان فروشگاه‌های پاساژ پارسیان می‌گوید اصلا اطلاع‌رسانی در این زمینه نشده است. در روز ۱۰۰ عدد منوی غذا از رستوران‌ها برایمان می‌آورند، اما تاکنون از اتحادیه‌ای که شما می‌گویید یک خط نامه هم برایمان ارسال نشده است.
به سراغ مغازه دیگری از پاساژ پارسیان رفتم که صاحب مغازه می‌گوید: من چیزی نمی‌دانم، ولی می‌توانم کسی را به شما معرفی کنم که در این مورد اطلاع دارد؛ مغازه‌ای را نشان‌مان می‌دهد که چند دقیقه پیش آنجا بودم و صاحب مغازه اصلا در جریان فعالیت‌های اتحادیه هم نبود.
از او می‌پرسم فروشگاه رییس هیئت مدیره پاساژ کجاست. می‌گوید: مغازه‌اش مدتی است بسته شده است.
شکایت «ایرانی»ها از نبود اطلاع‌رسانی
به سراغ مجتمع کامپیوتر ایران رفتم. در بورد اطلاع‌رسانی این پاساژ نیز مانند پاساژ رضا خبری از اسامی کاندیدا و برگزاری انتخابات نبود.
به طور اتفاقی وارد تعدادی از مغازه‌ها در همکف و طبقه اول این مجتمع شدم. تعداد فروشگاه‌هایی که در این پاساژ از انتخابات اتحادیه صنف فناوران رایانه خبر ندارند و نامزدها را نمی‌شناسند هم کم نیست.
یکی از صاحبان فروشگاه پاساژ ایران می‌گوید: اگر می‌بینید کسی اینجا نمی‌داند که انتخابات کی برگزار می‌شود به این دلیل است که اتحادیه اصلا در این مورد اطلاع‌رسانی نکرده است و حتی نمی‌خواهد ما در انتخابات شرکت کنیم.
صاحب فروشگاه دیگری می‌گوید: اتحادیه که برای ما کار نمی‌کند، فقط زمان مالیات گرفتن به سراغ فروشگاه‌ها می‌آید و اصلا از ما نمی‌پرسد که اصلا درآمد داشتید که می‌خواهید مالیات بدهید؟
بر اساس این گزارش، تعداد زیادی از فروشگاه‌های این پاساژ هم اصلا تمایلی به گفتن نظرهایشان در این مورد ندارند.
اوضاع در «پایتخت» بهتر است
به سراغ پاساژ پایتخت رفتم که اعضای آن از سه سال پیش سعی کرده‌اند آتش انتخابات را روشن نگه دارند.
اگر چه تعدادی از صاحبان مغازه‌های این پاساژ هم خبر از انتخابات ندارند، اما پایتخت با تمام بزرگی
آیا کسانی که می‌گویند در انتخابات شرکت نمی‌کنند و اصلا کاندیداها را نمی‌شناسند روز انتخابات سوار اتوبوس کاندیدایی می‌شوند که دم پاساژ پارک کرده و به سمت صندوق رای حرکت می‌کند؟
ائتلافی که اجماع فعالین صنف رایانه با حضور نامزدهایی از پاساژهای رضا، ایران و پایتخت تشکیل داده‌اند، در این مجتمع تبلیغات بهتری کرده‌اند.
طی چند روز اخیر تراکت‌های تبلیغاتی در پاساژ توزیع کرده و اعضای اتحادیه پاساژ را دعوت به مشارکت در انتخابات کرده‌اند.
در تراکت‌های تبلیغاتی ائتلاف اجماع فعالین صنف رایانه که شامل هفت نفر می‌شود آمده است: لحظه سرنوشت فرا رسیده است؛ وعده ما روز هفتم تیر ماه پای صندوق رای؛ سه سال مبارزه و پیگیری مستمر در وزارت بازرگانی و مجمع امور صنفی به منظور داشتن اتحادیه‌ای جامع‌نگر؛ همکاران صنفی مشارکت همگانی تنها راه به دست آوردن حقوق صنفی پایمال شده.
وارد یکی از فروشگاه‌های پایتخت می‌شوم و صاحب فروشگاه را جویا می‌شویم. صاحب این فروشگاه که از انتخابات مطلع است در این باره می‌گوید: اکثر اعضای هیئت مدیره دوره‌های گذشته از حوزه ماشین‌های اداری بودند و کاری برای ما رایانه‌ای‌ها نکردند، چون از مشکلات ما باخبر نبودند، امیدواریم که این دوره رایانه‌ای‌ها وارد اتحادیه شوند و به مسائل صنفی ما هم بپردازند.
وارد چند فروشگاه دیگری از پاساژ پایتخت می‌شوم که صاحبان فروشگاه نه نامزدهای انتخابات را می‌شناسند و نه می‌دانند انتخابات کی برگزار می‌شود.
اگر چه تنور انتخابات امسال گرم‌تر از سال‌های قبل است و تعداد نامزدهای انتخاباتی از ۱۲، ۱۳ نفر دوره‌های گذشته به ۴۰ نفر رسیده و حتی یکی از کاندیداها هم که مدیر یک شرکت بزرگ کامپیوتری است در یک نشست خبری دغدغه‌های صنف برنامه‌های‌اش را مطرح کرده است و رسانه‌های تخصصی هم جلساتی را با نامزدهای این انتخابات برگزار کردند و برنامه‌های آنها را جویا شد، اما هنوز فروشگاه‌های زیادی از چند و چون اتحادیه و انتخابات آن بی‌خبرند.
حال این سوالات مطرح می‌شود که آیا کسانی که خواستند تنور انتخابات پیش رو را گرم نگه دارند به هدف خود رسیده‌اند، یا اینکه اتحادیه توانسته باز هم انتخابات را با چراغ خاموش برگزار کند؟
آیا کسانی که می‌گویند در انتخابات شرکت نمی‌کنند و اصلا کاندیداها را نمی‌شناسند روز انتخابات سوار اتوبوس کاندیدایی می‌شوند که دم پاساژ پارک کرده و به سمت صندوق رای حرکت می‌کند؟ فروشگاه‌هایی که از وضعیت بد صنف می‌نالند، چرا علاقه‌ای ندارند نماینده خود را که سرنوشت صنف و کسب و کارشان را رقم می‌زند، انتخاب کنند؟
به راستی مقصر کیست؟
کد مطلب: 18587
