ایتنا - رویای ما برای داشتن یک زندگی راحت که تاوان آن را با تحمل رنج ماشینی‌سازی دنیا پرداخته‌ایم چه زمانی محقق خواهد شد؟ شاید این رویا در زمانی دور‌تر از آنچه انتظار آن می‌رود تحقق یابد.

نویسنده: جیم وایت
مترجم: فاطمه اللهیاری
نویسندگان مجله T۳ با نگاهی بر وضعیت حال و آینده روبات‌ها و آغاز برهه‌ای جدید از شکوفایی‌‌های استعداد بشری، به کندوکاو آیند‌ه‌ای نشسته‌اند که در آن روبات‌ها به جنگ فرستاده می‌شوند، بیماری‌های ما را درمان می‌کنند، شغل‌های ما را از چنگمان در می‌آورند و شاید هم یک روز با شلیک اسلحه‌ای ما را به قتل برسانند! اگر یک لحظه به وقوع چنین وضعیتی در آینده فکر کنید هرگز حس خوبی نخواهید داشت.

ربات‌های امروزی
آرزو‌های دور و دراز برای ایجاد تغییرات کلی و حکمرانی بی چون‌وچرا بر تمامی جنبه‌های زندگی و یا میل به برخورداری از رفاه بیشتر، ما را بیش از پیش برای داشتن ربات‌های هوشمند حریص کرده است.

ASIMO از محصولات شرکت هوندا یکی از پیشرفته‌ترین ربات‌های حال حاضر دنیا به شمار می‌رود. این روبات از توانایی دویدن، بلند کردن صندلی و تشخیص چهره برخوردار است. آسیمو که شبیه یک کودک با لباس فضانوردی ساخته شده است قیمتی معادل یک میلیون دلار دارد که البته خرید آن از استطاعت مالی بسیاری از خانواده‌ها خارج است.

اما تولید این گونه ماشین‌ها در واقع گام بزرگی به سمت آینده محسوب می‌شود. آخرین پیشرفت‌های علمی در خصوص قابلیت‌های روبات‌ها نیز بسیار شگفت‌انگیز است. اگر شما یک شیء را به ASIMO نشان بدهید یا اسمی را برای او تکرار کنید، دفعه دوم کاملاً توانایی شناسایی آن را خواهد داشت.

برای مثال او به واسطه مشخصه‌‌های خود توانایی تمیز دادن یک صندلی از یک میز را داراست. در واقع ASIMO بر مبنای آموخته‌‌ها و چیزهایی که به ذهن سپرده است این تشخیص و تصمیم‌گیری را انجام می‌دهد. iCub نیز یکی از پیشرفته‌ترین ربات‌های اروپایی است که در نتیجه سرمایه‌گذاری کمیسیون اروپا روی طرح پنج ساله‌ای به ارزش ۷.۵ میلیون یورو خلق شده است.

iCub که هم اکنون از توانایی سینه‌خیز رفتن و نواختن درام برخوردار است به مرور زمان مانند یک کودک مهارت‌های جدیدی را آموزش می‌بیند. سرعت بخشیدن به توسعه این پروژه که به صورت مشارکتی در حال جریان است، میزان بالایی از نظم و دقت در تشریک مساعی را می‌طلبد.

این رویکرد به کارشناسانی از حوزه‌هایی مانند رباتیک و عصب‌شناسی امکان می‌دهد تا با امید به نتیجه‌گیری سریع‌تر، به کار در کنار یکدیگر بپردازند. ASIMO و iCub را در واقع می‌توان منادیان آغاز عصر روبات‌ها قلمداد کرد. اما باید پرسید که توقع ما از استعداد بشر آینده چیست؟

ربات‌های جنگجو
زمانی که صحبت از آینده رباتیک به میان می‌آید، این سؤال در ذهن اغلب مردم شکل می‌گیرد که آیا احتمال سرکشی ربات‌ها و کشتن مردم توسط آنها وجود دارد؟ این سؤال خوبی است؛ زیرا یکی از فعال‌ترین حوزه‌های تحقیقات رباتیک در بخش نظامی صورت می‌گیرد که حاصل آن را می‌توان در میدان‌های جنگ عراق و افغانستان نیز مشاهده کرد.

ربات‌ها به نحو فزاینده‌ای در اغلب موقعیت‌های نظامی مخاطره‌آمیز مانند پاکسازی مین، عملیات شناسایی دشمن و خنثی‌سازی بمب مورد استفاده قرار می‌گیرند. هم اکنون هزاران خدمات گوناگون رباتیک به صورت فعال در حال ارائه شدن است که ربات‌های تانک مانند سریع و قابل حمل Packbot و Talon از محصولات Foster – Miller نیز در این دامنه جای می‌گیرند.

یا ربات‌هایی مانند Aeryon Scout که اندازه آنها کمی بزرگ‌تر از یک پرنده است و از طریق ماهواره و آنتن قابل کنترل هستند. به احتمال زیاد در آینده شاهد ظهور ربات‌هایی خزنده و پرنده یا حشره مانند نیز خواهیم بود.

اغلب ربات‌هایی که برای پیاده نظام ارتش طراحی می‌شوند، به لحاظ ظاهری و تحرک به انسان شباهت دارند. مثلاً Petman یک ربات انسان‌نما است که بخش اعظمی از فناوری خود را از ربات تمام جنگی BigDog وام گرفته است. دانشگاه باک‌نل نیز هم اكنون در حال طراحی رباتی انسان‌نما به نام tBot برای ارتش آمریکا است.

با شروع این پروژه در سال ۲۰۰۹، کریستوفر کارنی، یکی از اعضای کنگره آمریکا، اذعان کرد که «این ربات دقیقاً همان چیزی است که ما به آن نیاز داشتیم. ما در صدد تجهیز و ارتقای ارتش خود جهت نبرد‌های فرامرزی هستیم که این ابزار کاملاً برای ما کاربردپذیر است.»

گام بعدی این است که این ربات‌های جنگجو بدون نیاز به کنترل شدن توسط انسان‌ها، به نبرد بپردازند. آژانس پروژه‌‌های تحقیقاتی پیشرفته فرامرزی آمریكا (DARPA) در سال ۲۰۰۷ با حضور ربات‌های هوشمند جنگجو، یک مسابقه بین‌المللی در زمینی به وسعت ۶۰ کیلومتر برگزار کرد که یک جایزه ۲ میلیون دلاری نیز برای برنده مسابقه در نظر گرفته شده بود.

سریع‌ترین اتومبیل رباتیک بدون سرنشین که حاصل کار مشترک دانشگاه کارنگی و شرکت جنرال موتورز بود، این فاصله ۶۰ مایلی را در عرض ۴ ساعت طی کرد.

وقتی یک ربات به تنهایی بتواند از عهده پیمودن چنین مسیری برآید می‌توان گفت که گام بسیار بزرگی به جلو برداشته شده و نكته بزرگ‌تر از آن، هوشمندی این ابزار‌ها در شناسایی و انهدام اهداف است.

با آگاهی از این مطلب در خصوص عملکرد و خلقیات ربات‌ها دو پرسش به ذهن می‌آیند: رباتی مثل Killerdozer ۳۰۰۰ چگونه هدف را شناسایی می‌کند و با دقت بالا به سوی آن نشانه می‌رود؟ آیا اصلاً یک ربات در خصوص جنایات و فجایعی که در یک جنگ رخ می‌دهد، خود را مسئول خواهد دانست؟

اِد گادر، رئیس گروه راهکاری فناوری، در بخش فناوری دفاعی Qinetiq در این باره می‌گوید: «ما همواره به دنبال سربازهایی هستیم که خود در خصوص مرگ و زندگی‌شان تصمیم‌گیری کنند و این کاری است که از عهده ربات‌ها ساخته نیست.»

کره جنوبی هم درصدد است تا به وسیله ربات SGR-A۱ سامسونگ در مرز خود با کره شمالی صف‌آرایی قدرتمندتری کند که این حرکت ممكن است مناقشات بین دو كره را به مرحله دیگری وارد كند. اسلحه ویژه SGR-A۱ قادر است هر هدفی را در فاصله ۲.۵ کیلومتری شناسایی کند و در این حالت اگر شما رمز عبوری که دشمن نبودن شما را اثبات می‌کند فراموش کرده باشید، دچار دردسری جدی خواهید شد!