با این وجود، از زمان پیدایش BPMN 2.0، گونه‌های متفاوتی از وظایف را می‌توان تعریف نمود که به مدل‌سازها این امکان را می‌دهد تا رفتارهای گوناگونی را نشان دهند.

انواع جدید فعالیت‌ها، مدل‌سازها را قادر می‌سازد تا با دقت بیشتری، رفتار یک فعالیت را بیان کنند؛ با این وجود در صورت استفاده نادرست، خطاهای جدید به وجود می‌آید.

پیش از مطرح شدن BPMN 2.0، هیچ‌گونه سردرگمی میان وظایف و رویدادها وجود نداشت. وظایف به صورت فعالیت‌های اتمیک در یک جریان فرآیند مورد بررسی قرار می‌گرفتند که قابلیت تجزیه به بخش‌های کوچک‌تر را نداشتند؛ در حالی که رویدادها، نمایانگر پدیده‌ای بودند که در فرآیند اتفاق می‌افتادند و نیازمند یک واکنش بودند.

با این وجود، از زمان پیدایش BPMN 2.0، گونه‌های متفاوتی از وظایف را می‌توان تعریف نمود که به مدل‌سازها این امکان را می‌دهد تا رفتارهای گوناگونی را نشان دهند. در این میان، گونه‌های جدید ارسال و دریافت، اکنون مرز میان وظایف و رویدادها را نامشخص کرده‌اند. در این مطلب، سعی بر آن است تا تفاوت‌های میان "رویدادهای مبتنی بر پیام" و "وظایف ارسال و دریافت" مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

جریان پیام در وظیفه ها و رویدادها
به طور ذاتی، رویدادهای پیامی یا در حال فرستادن و یا گرفتن هستند و می‌توانند موارد زیر را شامل شوند:

      -فرایندی را آغاز کنند (رویداد آغاز پیام)، در واقع نمونه‌ای جدید را زمانی که پیام دریافت می‌شود ایجاد می‌کنند.
     -فرایندی را به پایان رسانند (رویداد پایان پیام)، در واقع نمونه فرآیند جاری را زمانی که پیام فرستاده می‌شود، به اتمام می‌رسانند.
     -یک جریان فرایند را زمانی که یک پیغام فرا می‌رسد، دنبال می‌کنند (رویداد میانی که مسئول گرفتن پیام هستند).
     -پیامی را جایی میان آغاز و اتمام یک فرآیند ارسال می‌کنند (رویداد میانی که مسئول فرستادن پیام است).

در نهایت رویداد میانی که مسئول گرفتن پیام است، میتواند در هر مکانی از مرز فعالیت‌ها، قرار گیرد تا استثنائات را کنترل کرده و یا جبران خسارت نماید.

BPMN 1.x، جریان‌های پیامی را مجاز به ارتباط مستقیم در درون یک وظیفه انتزاعی می‌دانست و به طور دقیق رفتار رویدادهای پیامی را تقلید نمی‌کرد. به علاوه BPMN 1.x، تنها اجازه میداد یک پیام به یک فعالیت، فرستاده یا دریافت شود و این امر، علاوه بر کار اصلی -که این فعالیت انجام می‌داد- بود. با معرفی وظایف ارسالی و دریافتی در BPMN 2.0، می‌توانیم بگوییم که یک وظیفه در یک فرآیند، به طور دائمی، پیامی را ارسال یا دریافت می‌کند. پس از این که پیام، ارسال یا دریافت می‌شود، آن وظیفه تمام شده تلقی شده و هیچ کار دیگری اجراشدنی نیست.