ایتنا - کشف اورانوس، توسط ویلیام هرشل انجام شد که یک ارگ‌نواز، آهنگساز و عاشق تماشای ستارگان بود و به یکی از ستاره‌شناسان بزرگ در تمامی قرون و اعصار تبدیل شد.

در سال ۱۷۸۱ خبری مهم، جهان علم را به لرزه درآورد: یک موسیقیدان، سیاره جدیدی فراتر از زحل کشف کرد!
برای نخستین بار از زمان باستان که تنها پنج سیاره شناخته شده بودند، منظومه شمسی با کشف سیاره جدید اورانوس، وسعت بیشتری پیدا کرد. این کار توسط ویلیام هرشل (William Herschel) انجام شد که یک ارگ‌نواز، آهنگساز و عاشق تماشای ستارگان بود و به یکی از ستاره‌شناسان بزرگ در تمامی قرون و اعصار تبدیل شد.

به گزارش ایتنا به نقل از اوپن‌مایند، ویلیام هرشل (متولد ۱۵ نوامبر سال ۱۷۳۸ میلادی) استعداد موسیقی شگرفی از پدرش به ارث برده بود. پدر وی یک نوازنده اوبوا، ویولن، پیانو، چنگ و ارگ بود و یک استادکار ماهر بود که سازهایش را خودش می‌ساخت.
آشنایی با موسیقی به ویلیام کمک کرد تا شروع به مطالعه رابطه میان ریاضیات و صوت کند. او بعد از آن، به فیزیک و سپس به مبحث نور روی آورد تا اینکه علاقه اصلی خودش یعنی ستاره‌شناسی را پیدا کرد.

نخستین کتاب علمی که هرشل خواند، در سن ۳۵ سالگی بود و آنچنان شیفته مطالب آن شد که تصمیم گرفت زندگی خودش را وقف مطالعه ستارگان کند. بدین‌ترتیب روزها برای گذران زندگی کار موسیقی می‌کرد و شبها به مطالعه ستارگان می‌پرداخت.
 
با توجه به اینکه درآمد وی برای خرید ابزار و ادوات لازم برای رصد کیهان کافی نبود، برای خودش یک تلسکوپ نوری ساخت که قطر آن ۱۵٫۵ سانتیمتر و طول کانونی‌اش نیز نزدیک به دو متر بود.
او در روز ۱۳ مارس سال ۱۷۸۱ میلادی و هنگامی که سرگرم بررسی صورت فلکی دوپیکر بود، یک ستاره پرنور دید که از دیگران بزرگتر به‌نظر می‌رسید.

هرشل خیلی زود احتمال ستاره بودن این شیء را رد کرد؛ چون به شکل قرص بود و افزون بر این، نسبت به ستارگانی که در پیش‌زمینه ثابت بودند، در حال حرکت بود. با توجه به اینکه او موقعیت سیاره‌ها را به‌خوبی می‌دانست، اعلام کرد که یک دنباله‌دار کشف کرده است. اما رصدهای بعدی نشان دادند این جسم آسمانی برخلاف دنباله‌دارها، دارای شکل مشخصی بود و حرکت آن در امتداد مدار بلند و کش‌آمده این ستارگان نبود؛ بلکه آهسته و تقریباً دایروی حرکت می‌کرد که نشان می‌داد از خورشید فاصله زیادی دارد.