ایتنا - مشخص نیست که سیاهچاله‌ها به کجا منتهی می‌شوند؛ ولی مطمئناً اگر به بخش دیگری از یک کهکشان یا کیهان دیگر منتهی شوند، باید چیزی متضاد آنها در آن‌سو وجود داشته باشد؛ مثل یک «سفیدچاله»!

فرض کنید قرار است درون یک سیاه‌چاله بپرید. اگر جان سالم به‌در ببرید، چه چیزهایی در انتظار شما خواهند بود؟ کجا خواهید رفت و اگر بتوانید برگردید، چه داستان‌های سرگرم‌کننده‌ای دارید که برای دیگران تعریف کنید؟
 
پروفسور ریچارد مَسی (یک پژوهشگر انجمن سلطنتی بریتانیا در زمینه کیهان‌شناسی محاسباتی) می‌گوید پاسخی ساده برای تمام این پرسش‌ها، این است که «کسی نمی‌داند». او اظهار می‌دارد پس از عبور از افق رویداد، دیگر امکان پیام رساندن به بیرون از آن وجود ندارد؛ چرا گرانش شدید، سبب متلاشی شدن فرد می‌شود و از اینرو مقصدی نهایی برای این سفر متصور نخواهد بود.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از space، از زمانی که نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین، با ایجاد پیوند میان فضازمان و گرانش توانست وجود سیاه‌چاله‌ها را پیش‌بینی کند، چنین پنداشته شده است که این اشیاء نتیجه مرگ ستارگان بزرگی می‌باشند که هسته‌ای کوچک و بسیار چگال از خود بر جای می‌گذارند. با فرض اینکه این هسته جرمی بیش از سه برابر خورشید داشته باشد، گرانش آنچنان زیاد خواهد شد که تمام آن به یک نقطه تبدیل خواهد گردید.
 
مشخص نیست که سیاه‌چاله‌ها به کجا منتهی می‌شوند؛ ولی مطمئناً اگر به بخش دیگری از یک کهکشان یا کیهان دیگر منتهی شوند، باید چیزی متضاد آنها در آن‌سو وجود داشته باشد. این شیء متضاد میتواند یک «سفیدچاله» باشد. نظریه سفیدچاله، برای نخستین‌بار توسط ایگور نوویکوف، کیهان‌شناس روسی و در سال ۱۹۶۴ مطرح شد. او پیشنهاد داد که هر سیاه‌چاله با سفیدچاله‌ای که در گذشته وجود داشته پیوند دارد. برخلاف سیاه‌چاله، سفیدچاله اجازه می‌دهد که نور و ماده آن را ترک کنند؛ اما نمی‌توانند به آن وارد شوند.