ایتنا - اگر زمان با جاذبه پیوند داشته باشد، آیا این بدان معناست که افراد بالای کوه‌ها سریع‌تر از افرادی که در سطح دریا هستند پیر می‌شوند؟ آیا افزایش گرانش باعث کندی پیری افراد می‌شود؟

بیش از یک قرن پیش، نظریه نسبیت عام انیشتین درک بشر از جهان را تغییر داد و از آن زمان تاکنون، دانشمندان دریافته‌اند که حرکت پیوسته زمان ثابت و یکنواخت نیست. از جمله پیامدهای غم‌انگیز نسبیت عام این است که زمان در بالای هر بلندی (حتی پله)، سریعتر از قسمت پایینی آن می‌گذرد.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از livescience، این پدیده ذهنی به‌این دلیل اتفاق می‌افتد که هرچه یک جسم به زمین نزدیک‌تر باشد، تأثیر گرانش قوی‌تر است و از آنجایی که نسبیت عام گرانش را به‌عنوان تاب برداشتن فضا و زمان توصیف می‌کند، خود زمان در ارتفاعات بالاتر و فواصل بیشتر از زمین که گرانش تأثیر کمتری دارد، کندتر حرکت می‌کند.
 
بنابراین، اگر زمان با جاذبه پیوند داشته باشد، آیا این بدان معناست که افراد بالای کوه‌ها سریع‌تر از افرادی که در سطح دریا هستند پیر می‌شوند؟ آیا افزایش گرانش باعث کندی پیری افراد می‌شود؟
 
جیمز چین ون چو (فیزیکدان مؤسسه ملی استانداردها و فناوری در ایالات متحده) می‌گوید: «برای همه اجرام دورتر از یک میدان گرانشی مانند زمین، زمان در واقع کندتر می‌گذرد.

این بدان معناست که افرادی که در ارتفاعات زندگی می‌کنند، نسبت به افرادی که در سطح دریا زندگی می‌کنند، کمی سریعتر پیر می‌شوند».
 
چو می‌گوید: «جاذبه باعث می‌شود به‌طور نسبی، آهسته‌تر پیر شویم. ما در مقایسه با کسی که نزدیک هیچ جسم چگالی نیست، به میزان بسیار کمی کندتر پیر می‌شویم. در واقع برای آن فرد، کل جهان اطراف ما، تحت تأثیر گرانش به‌طور کندتری تکامل می‌یابد».
 
گفتنی است تفاوت‌ها جزئی اما قابل اندازه گیری هستند. اگر بخواهید به مدت ۳۰ سال در قله اورست - که ۸۸۴۸ متر بالاتر از سطح دریا است - بنشینید، در مقایسه با حالتی که همان ۳۰ سال را در سطح دریا سپری کرده باشید، ۰٫۹۱ میلی ثانیه پیرتر خواهید بود.

به‌طور مشابه، اگر دوقلوهایی که در سطح دریا زندگی می‌کنند به مدت ۳۰ سال از هم جدا شوند، و یکی از آنها به بلندای ۱۶۰۰ متر از سطح زمین منتقل شود و دیگری همانجا در سطح دریا بماند، فردی که در ارتفاع زندگی کرده، ۰٫۱۷ میلی‌ثانیه از برادر یا خواهرش بزرگ‌تر خواهد بود.
 
محققان در یک آزمایش خیره‌کننده، از یکی از دقیق‌ترین ساعت‌های اتمی در جهان استفاده کردند تا نشان دهند که زمان حتی در فاصله ۰٫۲ میلیمتر بالاتر از سطح زمین هم سریعتر حرکت می‌کند.
 
توبیاس بوثول (یک فیزیکدان و یکی از نویسندگان مقاله‌ای که در سال ۲۰۲۲ در ژورنال نیچر منتشر شد و این آزمایش را توصیف می‌کند)، می‌گوید: «اینها فقط محاسبات نیستند. ما شاهد تغییر تیک تاک یک ساعت در فاصله‌ای تقریباً به اندازه عرض یک موی انسان بوده‌ایم».