ایتنا - اعداد اول اعدادی هستند که فقط بر خودشان و عدد یک بخشپذیر هستند. به عبارت دیگر، تنها شمارنده‌های مثبت آنها عبارتند از یک و خودشان. برای مثال، ۳ و ۷ اعدادی اول هستند؛ اما بزرگترین عدد اول شناخته‌شده چیست؟

اعداد اول به مدت بیش از ۲۰۰۰ سال، حداقل از دوران اقلیدس (ریاضیدان یونان باستان)، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در نظریهٔ اعداد به سادگی ثابت می‌شود که بی‌نهایت عدد اول وجود دارد
 
اعداد اول اعدادی هستند که فقط بر ۱ و خودشان بخشپذیر هستند، مانند ۳ و ۷. این اعداد سنگ بنای اصلی سایر اعداد در ریاضیات را تشکیل می‌دهند. طبق قضیه اساسی حساب، هر عدد بزرگتر از ۱ یا عددی اول است یا مضرب یک عدد اول.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از لایوساینس، توماس ککر (ریاضیدان دانشگاه پورتسموث در انگلستان) می‌گوید: «اعداد اول نقش «اتم‌ها» را در نظریه اعداد بازی می‌کنند».
 
گفتنی است تفاوت عمده بین اتم‌های واقعی و اعداد اول این است که تعداد اتم‌های مختلف و پایدار محدود است. در مقابل، ککر می‌گوید: «حداقل از زمان اقلیدس در یونان باستان می‌دانستند که بی‌نهایت اعداد اول وجود دارد. به همین خاطر، یافتن اعداد اول بزرگتر و بزرگتر به یک جستجو برای بسیاری از ریاضیدانان تبدیل شد».
 
در حال حاضر، بزرگترین عدد اول شناخته‌شده، ۱- ۲^{۸۲٬۸۵۹٬۹۳۳} است. برای رسیدن به این عدد، باید ۲ را ۸۲٬۸۵۹٬۹۳۳ بار در خودش ضرب و بعد یک واحد از آن کم کنید. به گفته دانشگاه نبراسکا-لینکلن، این عدد اول نسبت به عدد اول رکورددار قبلی، ۱٫۵ میلیون بیشتر رقم دارد.
 
لازم به ذکر است که این عدد اول از نوع اعداد مرسن است که با M_n نمایش داده می‌شود و بنابراین با M_{۸۲۸۵۹۹۳۳} نیز بیان می‌گردد. مارین مرسن یک کشیش فرانسوی بود که بیش از ۳۵۰ سال پیش این اعداد را بررسی کرد. برای محاسبه یک عدد اول مرسن، باید عدد ۲ را چند بار در خودش ضرب کنید و سپس یک واحد از آن کم کنید.