ایتنا - سگ‌ها خیلی سریع‌تر از انسان‌ها رشد می‌کنند، به این معنی که این همراهان پشمالو اغلب به اندازه صاحبانشان عمر نمی‌کنند. با این حساب، آنها معمولا چقدر عمر می‌کنند؟

طبق مطالعه‌ای که در ماه آوریل سال ۲۰۲۲ انجام شد، نشان داد که طول عمر سگ ممکن است به شدت به نژاد آن بستگی داشته باشد. دانشمندان با تجزیه و تحلیل سن بیش از ۳۰ هزار سگ که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ مرده‌اند، میانگین امید به زندگی ۱۸ نژاد و نژادهای مختلف در بریتانیا را محاسبه کردند.
 
 میانگین امید به زندگی این سگ‌ها ۱۱٫۲ سال بود. با این حال، طول عمر این همراهان بر اساس نژاد متفاوت بود.
 
دکتر دن اونیل (نویسنده ارشد این مطالعه، دامپزشک و اپیدمیولوژیست در این مطالعه) می‌گوید: ایجاد نژادها در حدود ۱۵۰ سال پیش به پرورش‌دهندگان سگ این امکان را داد تا بتوانیم بدن سگ‌ها را مطابق با هوس‌ها و خواسته‌های خود تغییر دهیم.

او خاطرنشان می‌کند با توجه به اینکه بسیاری از این سگ‌ها دیگر کارکردی مانند گله‌داری یا بازیابی یا نگهبانی نداشتند، «داشتن وضعیت سلامتی خوب دیگر یک محدودیت برای ایجاد نژادهای جدید به شمار نمی‌رفت».
 
پژوهشگران دریافتند که سگ‌های کوچک عمر طولانی‌تری نسبت به سگ‌های بزرگتر داشتند. اونیل اظهار می‌دارد: «مزیت امید به زندگی برای سگ‌های کوچک، برخلاف قوانین اساسی امید به زندگی در میان گونه‌های موجود در دنیای طبیعی است؛ یعنی جایی که گونه‌های کوچک‌تر معمولاً عمر کوتاه‌تری نسبت به گونه‌های بزرگ‌تر دارند.»

یک موش ممکن است انتظار داشته باشد یک تا دو سال زندگی کند، در حالی که یک فیل ممکن است انتظار داشته باشد ۶۰ تا ۷۰ سال زندگی کند.
 
البته برخی از تحقیقات دیگر نیز نشان می‌دهند که این روند کلی مرتبط با اندازه در طول عمر که در بین گونه‌ها مشاهده می‌شود، ممکن است همیشه در یک گونه وجود نداشته باشد؛ برای مثال، در حالی که یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که زنان بزرگتر ممکن است طولانی‌تر از زنان کوچکتر عمر کنند، این مورد ممکن است برای مردان صادق نباشد.
 
نمی‌توان گفت که سگ‌های کوچک بیشتر عمر می‌کنند؛ بلکه توضیح بهتر این است که نژادهای بزرگتر عمر کوتاه‌تری دارند. به گفته اونیل، ممکن است اصلاح نژاد منجر به ایجاد نژادهای بزرگی شده باشد که در مقایسه با پیشینیان خود بسیار سریع رشد می‌کنند که به نوبهٔ خود باعث ایجاد بیماری‌های زودرس مانند استئوآرتریت و سرطان می‌شوند.
 
علاوه بر این و به گفته اونیل، مرگ ۹۰ درصد از سگ‌ها در بریتانیا شامل اتانازی می‌شود، بنابراین طول عمر آنها «به شدت تحت تأثیر تصمیم‌گیری انسان است».

او خاطرنشان می‌کند که ممکن است مراقبت از سگ‌های بزرگ‌تر با مشکلات حرکتی، نسبت به مراقبت از سگ‌های کوچک‌تر مشکل‌تر باشد. همچنین ممکن است هزینه‌های مربوط به درمان‌های پزشکی برای سگ‌های بزرگ‌تر از سگ‌های کوچک‌تر با افزایش سن، افزایش پیدا کنند.
 
دانشمندان همچنین دریافتند که امید به زندگی سگ‌های دورگه ۱۱٫۸ سال است که حدود ۶ ماه بیشتر از میانگین کل گروه است. اونیل می‌گوید این مورد با تحقیقات قبلی، مطابقت دارد و نشان می‌دهد هیبریدها اغلب سالم‌تر از نژادهای خالص هستند. سگ‌های ماده نیز معمولاً طولانی‌تر از سگ‌های نر زندگی می‌کنند، اگرچه این موضوع در بین نژادها متفاوت است.

عقیم‌سازی سگ نیز به طور بالقوه با امید به زندگی طولانی‌تر مرتبط است، احتمالاً به این دلیل که اغلب با مسئولیت قوی‌تر مالک و مراقبت بهتر همراه خواهد بود و همچنین شاید به این دلیل که ممکن است تعدادی از مشکلات سلامت مرتبط با اندام‌های تولید مثل و هورمون‌ها مانند تومورها کاهش پیدا کنند یا از بین بروند.
 
در مجموع، دانشمندان دریافتند که تریرهای جک راسل با ۱۲٫۷ سال، بیشترین امید به زندگی را داشتند، در حالی که بولداگ‌های فرانسوی با ۴٫۵ سال، کمترین امید به زندگی را دارا بودند.