ايتنا - سیاه‌چاله‌ها؛ منبع احتمالی انرژی تاریک

ایتنا - با پیشرفت علم نجوم، دانشمندان متوجه شدند که جهان در حال گسترش است. این کشف موجب شد که فرضیه‌هایی در مورد وجود نیرویی که اجسام را از هم دور می‌کند، مطرح شود. این نیرو باید بر نیروی گرانش غلبه کند. به این نیرو «انرژی تاریک» گفته می‌شود، اما هنوز کسی نتوانسته است منبع آن را شناسایی کند.

وقتی ستاره‌شناسان متوجه شدند که جهان با سرعتی فزاینده در حال انبساط است، این سوال مطرح شد که چه نیرویی باعث می‌شود این انبساط ادامه یابد و بر نیروی جاذبه غلبه کند؟

در این میان نظریه‌ای مطرح شد که وجود یک نیروی ناشناخته به نام «انرژی تاریک» می‌تواند دلیل این پدیده باشد. با این حال، هیچ‌کس تاکنون نتوانسته است به طور دقیق منبع این انرژی را مشخص کند.

اما به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، اخیراً یک تیم بین‌المللی متشکل از ۱۷ محقق به سرپرستی دانشگاه هاوایی، نخستین شواهدی را برای منشأ انرژی تاریک کشف کرده‌اند: سیاه‌چاله‌ها.

سیاه‌چاله‌ها به دو روش جرم خود را افزایش می‌دهند: یکی از طریق جذب گازهای اطراف و دیگری از طریق ادغام با سایر سیاه‌چاله‌ها. با این حال، در بررسی تحول سیاه‌چاله‌ها در کهکشان‌های بیضوی غول‌پیکر در طول ۹ میلیارد سال، پژوهشگران دریافتند که سیاه‌چاله‌های قدیمی‌تر، جرمی بسیار بیشتر از آنچه که از این دو روش انتظار می‌رفت، دارند. این مسئله نشان می‌دهد که باید روش سومی برای افزایش جرم سیاه‌چاله‌ها وجود داشته باشد.

پژوهشگران پیشنهاد می‌دهند که پاسخ این مسئله، انرژی تاریک به شکل «انرژی خلا» است؛ یعنی نوعی انرژی که در خود فضا-زمان وجود دارد و باعث گسترش جهان و تسریع آن می‌شود. به گفته یکی از محققان این تیم، اگر این نظریه درست باشد، می‌تواند به طرز چشمگیری علم کیهان‌شناسی را دگرگون کند؛ چرا که با گذشت بیش از ۲۰ سال، سرانجام پاسخی برای منشا انرژی تاریک پیدا شده است.

این نظریه که سیاه‌چاله‌ها منبع انرژی تاریک هستند، ایده جدیدی نیست. در واقع این ایده بخشی از نظریه نسبیت عام انیشتین است، اما این نخستین بار است که ستاره‌شناسان شواهدی از نوع مشاهده‌ای برای پشتیبانی از این نظریه به دست آورده‌اند.

یافته‌های جدید نشان می‌دهند که راه‌حل‌های متداول برای توضیح رفتار سیاه‌چاله‌ها ممکن است در بلندمدت ناکارآمد باشند و این کشف، نخستین منبع اخترفیزیکی پیشنهاد شده برای انرژی تاریک را معرفی می‌کند.

سیاه‌چاله‌ها و نقش آنها در کیهان‌شناسی
نظریه‌ای که اخیراً به‌دست آمده، نشان می‌دهد که سیاه‌چاله‌ها نه تنها می‌توانند به‌طور مستقیم بر اجرام اطراف خود تاثیر بگذارند، بلکه ممکن است نقش کلیدی در ساختار کلی و آینده جهان نیز داشته باشند.

این کشف می‌تواند به ما کمک کند تا بهتر بفهمیم که چگونه جهان از زمان مهبانگ تا به امروز به‌طور مداوم در حال گسترش است و چرا این گسترش در حال تسریع است.

سیاه‌چاله‌ها همواره به عنوان یکی از معماهای بزرگ علم کیهان‌شناسی مطرح بوده‌اند. از زمان کشف اولین سیاه‌چاله‌ها تا به امروز، دانشمندان تلاش کرده‌اند تا ویژگی‌های پیچیده و تاثیرات آن‌ها بر کیهان را بهتر درک کنند.

اما این کشف جدید، بعد دیگری از این اجرام عجیب و غریب را نمایان می‌کند: این که شاید سیاه‌چاله‌ها منبعی برای انرژی تاریک باشند، نیرویی که تاکنون تنها به صورت نظری مطرح شده بود و منشا آن مشخص نبود.

این ایده که انرژی تاریک در واقع بخشی از خود ساختار فضا-زمان است، می‌تواند مفاهیم جدیدی را برای درک ما از جهان به ارمغان بیاورد. اگر این نظریه درست باشد، ممکن است نیاز داشته باشیم که برخی از اصول پایه‌ای کیهان‌شناسی را بازنگری کنیم.

این کشف می‌تواند دریچه‌ای جدید به سوی تحقیقات بیشتر در زمینه کیهان‌شناسی بگشاید و ما را به درک عمیق‌تری از طبیعت جهان رهنمون شود.

علاوه بر این، این کشف می‌تواند به تغییراتی عمده در درک ما از جهان و ساختار آن منجر شود. در حقیقت، اگر انرژی تاریک از سیاه‌چاله‌ها نشات بگیرد، درک ما از چگونگی گسترش جهان و آینده آن متحول خواهد شد.

گفتنی است ممکن است این پژوهش بر نحوهٔ مطالعه سیاه‌چاله‌ها و تاثیرات آن‌ها بر کهکشان‌های اطرافشان نیز تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، با توجه به اینکه سیاه‌چاله‌ها می‌توانند نقش مهمی در تکامل کهکشان‌ها بازی کنند، درک بهتر آنها می‌تواند یاری‌بخش ما در فهم نحوهٔ شکل‌گیری و تغییر کهکشان‌ها باشد.