ممکن است موجودات فرازمینی هوشمند در اقیانوس‌های عمیق و زیر یخ‌های ضخیم سیارات و قمرهای دورافتاده در حال زندگی باشند.
به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، این ایده به‌عنوان یکی از احتمالاتی مطرح شده که می‌تواند پارادوکس فرمی را توضیح دهد؛ پارادوکسی که به‌واسطه آن انریکو فرمی، فیزیکدان معروف، ۷۰ سال پیش این سوال را مطرح کرد که چرا با وجود کهکشان راه شیری پر از سیارات و محیط‌های قابل سکونت، تاکنون هیچ نشانه‌ای از موجودات هوشمند مشاهده نشده است.
طبق نظریه فرمی، اگر کهکشان ما حدود ۱۳ میلیارد سال عمر دارد و میلیاردها سیاره می‌توانند زیست‌پذیر باشند، پس چرا هنوز با موجودات هوشمند فرازمینی ارتباط برقرار نکرده‌ایم؟
در دهه‌های گذشته دانشمندان برای توضیح پارادوکس فرمی فرضیه‌های زیادی ارائه کرده‌اند.
در طول سال‌ها، پاسخ‌های متفاوتی به این سوال داده شده است. برخی از دانشمندان معتقدند که شاید زمین تنها سیاره دارای حیات هوشمند در کهکشان راه شیری باشد، یا شاید موجودات فرازمینی وجود دارند اما به‌صورت مخفیانه ما را زیر نظر دارند.
با این حال، به‌تازگی آلن استرن (سیاره‌شناس برجسته) ایده جدیدی مطرح کرده است. او معتقد است که ممکن است موجودات هوشمند در اعماق اقیانوس‌های یخی پنهان شده باشند و به دلیل شرایط محیطی، قادر به ارتباط با دنیای بیرون نباشند.
این اقیانوس‌های زیرسطحی که در زیر یخ‌های ضخیم قرار دارند، محیط‌های بسیار پایدار و محافظت‌شده‌ای هستند.
استرن می‌گوید که عوامل تهدیدکننده مانند برخورد شهاب‌سنگ‌ها، طوفان‌های خورشیدی، یا حتی اتمسفر سمی بر این موجودات تأثیری ندارد. این پایداری محیطی می‌تواند به این موجودات اجازه داده باشد تا به‌مرور زمان هوش و پیچیدگی بیشتری پیدا کنند.
با این حال، همین لایه‌های ضخیم یخ که از این موجودات محافظت می‌کند، آن‌ها را از جهان بیرونی و ارتباط با دیگر موجودات فضایی جدا نگه می‌دارد.
گفتنی است در این شرایط، حتی اگر این موجودات دارای تکنولوژی پیشرفته‌ای باشند و بخواهند سیگنال‌هایی ارسال کنند، این سیگنال‌ها به‌راحتی نمی‌توانند از لایه‌های ضخیم یخ عبور کنند. این مسئله می‌تواند یکی از دلایلی باشد که ما تا به حال موفق به شناسایی این موجودات نشده‌ایم.
همچنین، این سوال مطرح می‌شود که آیا این موجودات اصلاً به‌دنبال برقراری ارتباط هستند؟ ممکن است آن‌ها به دلیل شرایط محیطی خود حتی از وجود ستاره‌ها و کهکشان‌های دیگر بی‌اطلاع باشند.
یکی از چالش‌های بزرگ برای این موجودات در صورت وجود، توسعه فناوری سفر فضایی است. موجودات دریایی که در اقیانوس‌های یخی زندگی می‌کنند، برای بقا به مقدار زیادی آب نیاز دارند.
این نیاز به آب می‌تواند سفرهای فضایی آن‌ها را بسیار دشوار کند، چرا که حمل و نقل آب در فضا هزینه و انرژی زیادی می‌طلبد.
البته آلن استرن تأکید می‌کند که این نظریه تنها یک احتمال است و نمی‌توان آن را به‌عنوان پاسخ قطعی به پارادوکس فرمی در نظر گرفت. او می‌گوید: «احتمالاً هیچ پاسخ واحدی برای این معما وجود ندارد و این ایده تنها یک بخش جدید به بحث اضافه می‌کند.»
گفتنی است با وجود اینکه این نظریه هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد، اما ایده حیات در اقیانوس‌های زیرسطحی به‌خصوص در جهان‌های دورافتاده مانند قمر اروپا و انسلادوس، به شدت مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.
این قمرها که به‌ترتیب به دور سیاره‌های مشتری و زحل می‌چرخند، دارای لایه‌های یخی ضخیمی هستند و شواهدی از وجود اقیانوس‌های زیرسطحی در آن‌ها یافت شده است. برخی محققان بر این باورند که این محیط‌ها می‌توانند شرایط مناسبی برای پیدایش و تکامل حیات فراهم کنند.
بنابراین، اگر روزی بتوانیم به‌طور مؤثری اقیانوس‌های زیرسطحی این قمرها را کاوش کنیم، شاید بتوانیم به سوال قدیمی فرمی پاسخ دهیم و اولین نشانه‌ها از موجودات فرازمینی هوشمند را کشف کنیم. تا آن زمان، این سوال که «آیا ما در کهکشان تنها هستیم؟» همچنان بی‌پاسخ باقی خواهد ماند.
دریافت لینک صفحه با کد QR
