ایتنا - نه مشکل برنامه داریم، نه مشکل راهبرد و نه مشکل فنی.

به گزارش ایتنا به نقل از عصر ارتباط، نصرالله جهانگرد دبیر سابق شورای عالی اطلاع‌رسانی و یکی از کسانیکه در زمان برگزاری اجلاس‌های اول و دوم جامعه اطلاعاتی حضور فعالی داشت، اوضاع و احوال امروز ایران را در حوزه ICT بد ارزیابی نمی‌کند.

اگرچه معتقد است که از برنامه‌ها و اهداف کلانی که در این بخش تعریف شده عقبیم اما معتقد است نمی‌توان پیشرفت‌هایی که در این زمینه انجام شده را نادیده گرفت.

اوضاع حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات را در ایران بعد از اجلاس ۲۰۰۵ تونس چطور می‌بینید؟ آیا توانسته‌ایم به اهداف و برنامه‌ عملی که در آن سال تعریف شد دست پیدا کنیم؟

ما پس از اجلاس و همزمان با آن در موقعیت تدوین برنامه توسعه بلندمدت ایران بودیم و بسیاری از اهداف یازده‌گانه آن در برنامه‌ریزی بلندمدت ایران یعنی برنامه اجرایی پنج ساله چهارم و اخیرا پنجم ذکر شد.
اما موفقیت‌مان در انجام این پروژه‌ها نسبی بوده است.
در کل باید بگویم علیرغم تمام مشکلات و کمبودها و حتی محدودیت سرعت، کماکان وضعیت IT در ایران رشد کرده است.

می‌شود درباره چگونگی رشد ایران در این زمینه توضیح دهید، چون بسیاری از انتقادهایی که وارد می‌شود به دلیل این است که ایران در عمل نتوانست به اهداف برنامه چهارم توسعه دست پیدا کند.

من معتقدم به اهداف کمی نرسیدیم اما به دلیل فشار تقاضا در عرصه خدمات و نه مدیریت بهینه، پیشرفت کردیم.
جامعه ما یک جامعه جوان با بیش از ۷۵ درصد جمعیت شهرنشین است و در کنار این قشر بسیاری از آنهایی که ساکن مناطق روستایی‌اند هم از خدماتی استفاده می‌کنند که مبتنی بر شبکه است.

امروز در ایران بالاخره به‌رغم تمام محدودیت‌ها، دسترسی به اینترنت در هر نقطه‌ای از کشور امکان‌پذیر است.
تعداد خدماتی که در محیط اینترنت ارایه می‌شود افزایش پیدا کرده حال از بخش دولتی گرفته که هرچند ناقص و در بعضی موارد سرویس‌هایشان کهنه است تا دیتای بی‌شماری که توسط بخش خصوصی در این محیط گذاشته شده است.
شما به خط و زبان فارسی در محیط اینترنت برای هر پدیده‌ای که مایل باشید می‌توانید دیتا پیدا کنید.

آنچه شما می‌گویید در واقع فاقد راهبری کلان است، اما آنچه که در برنامه عمل جامعه اطلاعاتی مشخص شده تعیین چشم‌اندازی بلندمدت برای کشورها است.

بله. من روشن گفتم که این تقاضا در جامعه نشسته است.

که شاهد رشد خیلی وحشتناکی هستیم...

بله، اما در ارایه برنامه و انضباط در انجام و طی کردن مراحل این رشد متاسفانه دچار خلل و عقب‌افتادگی و حتی انشقاق در برنامه‌ها بودیم.
در چهار سال اول بعد از اجلاس تونس ۲۰۰۵ که اصلا مسوولان IT درک نمی‌کردند موضوع چیست!
کسانیکه منصوب به حوزه فناوری اطلاعات بودند نتوانستند هیچ کاری بکنند، اما طی دو سه سال اخیر وضعیت بهتر شده است.
مدیرانی که از سوی دولت بر این حوزه‌ها منصوب شدند شناخت بهتری دارند و تلاش زیادی می‌کنند. طبعا چرخ زنگ خورده در حال حرکت است اما واقعا در کارمان تاخیر داریم.
مساله هم از حل و فصل یک‌سری مبانی ذهنی و نظری و نحوه مدیریت این انرژی نشات می‌گیرد که می‌خواهد در کشور به کار گرفته شود.

این مشکل را شما در برنامه‌های چهارم و پنجم توسعه می‌بینید یا فکر می‌کنید بیشتر بستر اجرایی کشور مشکل دارد؟

به نظر من نه مشکل برنامه داریم، نه مشکل راهبرد و نه مشکل فنی.
مشکل ما مشکل مدیریتی، نگاه فلسفی به این موضوع و نحوه مدیریت این انرژی در کشور و بهره‌مندی از آن است. ابزار و متدی که انتخاب کردیم اشتباه است.
از نظر حساسیت‌ها، روی نقاط حساس به درستی انگشت گذاشته شده است.
همه نظام‌های حاکمیتی دنیا نسبت به حفظ حریم بازارشان از جنبه‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی حساسیت دارند و به نحو مناسبی این بازارها را مدیریت و کنترل می‌کنند.
اما ما در واقع با حذف صورت مساله می‌خواهیم مساله را حل کنیم، در حالیکه صورت مساله باقی است و باید روش‌هایمان را تغییر دهیم.