بر اساس اين تحقيق در بين 5 هزار نوجوان، از هر 10 نفر 8 نفر در كافه‌هاي سايبر بازي‌هاي كامپيوتري انجام مي‌دهند. دكتر Tatiana Merlo Flores، جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه كاتوليك آرژانتين، اعلام كرد كه آنها دريافته‌اند كه نوجوانان خياباني خود نحوه بازي‌كردن را فرا مي‌گيرند. همچنين يك رابطه قوي اجتماعي بين آنها مشاهده شد؛ آنها از همديگر مي‌آموختند. دوستان سايبر اين گرايش در ديگر كشورها نيز ديده مي‌شود. به گفته محققان، قدم بعدي استفاده از اين پتانسيل به عنوان ابزار آموزش جايگزين است و به اين منظور دست به دامن صنعت نرم‌افزارهاي بازي شده‌اند. مركز مطالعات رسانه‌اي در بوينوس آيرس نيز گسترش روابط تك به تك بين نوجوانان و ديگر مشتريان هميشگي كافه‌هاي سايبر را شناسايي كرد. در مركز شهر بوينوس آيرس، در مواقع خاص مانند وقت ناهار، ديدن يك كارمند كه كنار يك نوجوان مشغول بازي است، اصلاً غيرعادي تلقي نمي‌شود. Merlo Flores مي‌گويد: در اين لحظات آنها همگي دوست هستند و در يك سطح بازي مي‌كنند. نوجوانان بدون اين كه خود بدانند، فواصل ديجيتال را شكسته‌اند. خوليو، نوجوان 15 ساله‌اي كه در خيابان‌ها كار مي‌كند و آرزوي تأسيس يك كافه سايبر را دارد مي‌گويد: دوست من يك بازرگان است كه با كامپيوتر كار مي‌كند، حدود يك سال است كه كنار هم بازي مي‌كنيم. هميشه همديگر را در فروشگاهش ملاقات مي‌كنيم و دوستان نزديكي هستيم. برخي از اين نوجوانان حتي آدرس ايميل دارند و با دوستانشان به طور مشترك از آن استفاده مي‌كنند تا با ديگر كشورها در ارتباط باشند. ابزار آموزش Merlo Flores مي‌گويد: اين بازي‌ها چالش‌هايي براي نوجوانان ايجاد مي‌كنند كه هميشه در مدارس وجود ندارد. آنها ممكن است نيمي از درآمد خود را صرف اين بازي‌ها كنند. آنها براي اين آموزش غيررسمي پول مي‌پردازند، زيرا واقعاً نوعي آموزش است. قدم بعدي مراجعه به شركت‌هاي بزرگ توليد كننده بازي است تا بتواند از همه پتانسيل آنها استفاده كند، زيرا به اين ترتيب با روش دلخواه نوجوانان آموزش ارتقاء مي‌يابد.