در این تصویر، موقعیت سیارات زهره، زمین، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون با حروف مشخص شده است و خورشید به عنوان نقطه روشن نزدیک مرکز قابها قرار دارد.
در سال ۱۹۹۰، فضاپیمای ویجر ۱ که حدود چهار میلیارد مایل از خورشید فاصله داشت، به زمین نگاه کرد و نخستین پرتره خانوادگی منظومه شمسی را به ثبت رساند.
این تصویر شامل ۶۰ قاب است که از زاویهای ۳۲ درجه بالاتر از صفحه مداری سیارات گرفته شده است. در این پرتره، دوربین عریض ویجر، منظومه شمسی داخلی را در سمت چپ نشان میدهد و به سیاره نپتون، که دورترین سیاره از خورشید است، در سمت راست متصل میشود.
در این تصویر، موقعیت سیارات زهره، زمین، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون با حروف مشخص شده است و خورشید به عنوان نقطه روشن نزدیک مرکز قابها قرار دارد. همچنین، تصاویری که برای هر یک از سیارات تهیه شده، با دوربین تنگزاویه ویجر ثبت شده است.
در این پرتره، سیاره عطارد به دلیل نزدیکی به خورشید قابل مشاهده نیست و مریخ نیز به خاطر نور پراکنده در سیستم اپتیکی دوربین پنهان شده است. از سوی دیگر، پلوتو که در آن زمان نزدیکتر از نپتون بود، به دلیل کمنور بودنش در تصویر دیده نمیشود.
گفتنی است ویجر ۱ که طولانیترین و دورترین فضاپیمای ناسا است، در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۵ میلیارد مایل از ما فاصله خواهد داشت و در فضای بین ستارهای فعالیت میکند.
این فضاپیما نه تنها به ما کمک کرده تا سیارات منظومه شمسی را بهتر بشناسیم، بلکه اطلاعات مهمی درباره فضاهای خارج از منظومه شمسی نیز فراهم کرده است.
با پیشرفتهای علمی و فناوری، ما روز به روز بیشتر درباره جهان پیرامون خود یاد میگیریم و این تصاویر به ما نشان میدهند که کیهان چقدر شگفتانگیز و پهناور است.