ايتنا - باقیمانده ابرنواختر کاسیوپیا A

نور ناشی از انفجار ابرنواختر که این باقیمانده را ایجاد کرده، حدود ۳۵۰ سال پیش برای نخستین بار در آسمان زمین دیده شده است، اگرچه این نور ۱۱,۰۰۰ سال طول کشیده تا به ما برسد.

ستاره‌های بزرگ در کهکشان راه شیری ما زندگی‌های شگفت‌انگیزی دارند. این ستاره‌ها از ابرهای عظیم گازی و کیهانی شکل می‌گیرند و در هسته خود، با احتراق هسته‌ای، عناصر سنگین تولید می‌کنند.

گفتنی است پس از چند میلیون سال، به ویژه برای بزرگ‌ترین ستاره‌ها، مواد غنی‌شده به فضای بین‌ستاره‌ای پرتاب می‌شوند و این امکان را فراهم می‌آورند که ستاره‌های جدیدی شکل بگیرند. ابر گاز و غبار در حال گسترش که به نام کاسیوپیا A شناخته می‌شود، نمونه‌ای از این مرحله نهایی چرخه زندگی ستاره‌ای است.

گفته می‌شود نور ناشی از انفجار ابرنواختر که این باقیمانده را ایجاد کرده، حدود ۳۵۰ سال پیش برای نخستین بار در آسمان زمین دیده شده است، اگرچه این نور ۱۱,۰۰۰ سال طول کشیده تا به ما برسد.

برای دیدن سایز اصلی تصویر کلیک کنید

تصویر تیز و واضحی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شده، رشته‌ها و گره‌های داغ باقی‌مانده ابرنواختر را نشان می‌دهد. پوسته بیرونی این انفجار، که شبیه دود سفید رنگ است، حدود ۲۰ سال نوری عرض دارد.

علاوه بر این، در تصاویر دقیق جیمز وب، مجموعه‌ای از پژواک‌های نوری ناشی از انفجار فاجعه‌بار ستاره بزرگ نیز شناسایی شده است. این پژواک‌ها به ما کمک می‌کنند تا بهتر بفهمیم چگونه یک ستاره بزرگ به پایان عمر خود می‌رسد و چگونه این فرآیند می‌تواند بر شکل‌گیری ستاره‌های جدید تأثیر بگذارد.

این پدیده‌ها نه تنها به ما اطلاعاتی دربارهٔ تاریخچه ستاره‌ها می‌دهند، بلکه نشان‌دهندهٔ پیچیدگی و زیبایی کیهان نیز هستند. با مطالعه باقیمانده‌های ابرنواخترها مانند کاسیوپیا A، دانشمندان می‌توانند به رازهای بیشتری دربارهٔ ساختار و تکامل کهکشان‌ها پی ببرند و درک بهتری از جایگاه ما در جهان پیدا کنند.