ايتنا - «چطور ما که در کشور به اینترنت نیاز داریم، این را به کشور دیگری می‌فروشیم. چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.»

ترانزیت ارتباطات بین‌الملل و فروش آن به کشورهای خارجی درحالی به عنوان یک تکلیف قانونی برعهده شرکت زیرساخت گذاشته شده که شرکت‌های ارائه دهنده خدمات اینترنتی با کمبود پهنای باند و محدودیت واگذاری آن از سوی شرکت ارتباطات زیرساخت مواجه هستند. آقای محمودرضا خادمی شما به عنوان رییس کمیسیون اینترنت سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور با این اقدام موافقید؟
صد درصد با این موضوع مخالفم. زمانی ما برنامه‌ای داشتیم که پهنای باند را ترانزیت کنیم اما نه اینکه پهنای باندی که خودمان در آن محدودیت داریم را بفروشیم.


ارزیابی شما در این مورد چیست؟
اول باید به‌طور شفاف مطرح و مشخص شود که به چه کشوری اینترنت فروخته شده است. اگر این اینترنت مازاد بود، ایرادی نداشت اما چطور ما که در کشور به اینترنت نیاز داریم، این را به کشور دیگری می‌فروشیم. به قول معروف چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است. از طرفی ما اینترنت را گران خریداری می‌کنیم، چطور می‌شود دیگر کشورها هم آن‌را به همین قیمت از ما خریداری کنند؟ مگر اینکه آن‌را به یک دهم قیمتی که خریداری کردیم، بفروشیم.


شرکت ارتباطات زیرساخت مجاز است، اینترنت را به هر قیمتی بفروشد، ‌این موضوع بین فروش داخل و خارج دوگانگی ایجاد نمی‌کند؟ آیا این کار منصفانه است؟
شرکت زیرساخت مجاز نیست اینترنت را به هر قیمتی که می‌خواهد بفروشد، باید زیر نظر سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی باشد ‌چون ما طبق تعرفه از زیرساخت پهنای باند خریداری می‌کنیم و زیرساخت باید براساس تعرفه کمیسیون تنظیم مقررات اینترنت را بفروشد و اگر قرار است خارج از تعرفه بفروشد، باید اعلام کند که چنین کاری را انجام می‌دهد.