وقتی من مُردم...

داده‌ها هرگز از حرکت بازنمی‌ایستند.

در هر ثانیه از شبانه روز، حجم عظیمی از اطلاعات در اینترنت در حال گردش است.

کاربران شبکه‌های اجتماعی، کاربران سرویس‌های ایمیل، صاحبان وبلاگ‌ها و دیگر فعالان این عرصه، هر دقیقه هزاران و میلیون‌ها پیام و مطلب جدید منتشر می‌کنند.

شاید برای برخی از کاربران این سوال پیش آمده باشد که پس از مرگ، اطلاعات دیجیتالی آنها چه خواهد شد و ایمیل‌ها و یا حساب‌های آنها در فیس‌بوک و توییتر را چه کسی خواهد خواند و چگونه؟

برای حل این مشکل، کارشناسان از ایده‌ای به نام «وصیت‌نامه دیجیتالی» سخن می‌گویند.

پیشنهادی که ظاهراً با استقبال کاربران روبرو شده است.

به گزارش ایتنا به نقل از تلگراف، برخی شرکت‌ها نیز در این زمینه فعال هستند که از جمله آنها می‌توان به شرکت انگلیسی Cirrus Legacy اشاره کرد.

روش کار به این صورت است که کاربر در زمان حیاتش درخواستی برای استفاده از خدمات این شرکت ارائه می‌کند.

سپس این سایت بخش ویژه‌ای در سرورهای خود به کاربر متقاضی اختصاص می‌دهد که در آن تمام اطلاعات الکترونیکی وی نگهداری می‌شود.

هر چند دسترسی به این اطلاعات امکان‌پذیر است ولی هیچ کس مجاز نیست تا پیش از مرگ متقاضی و صدور تاییدیه رسمی در این خصوص، به سر وقت اطلاعات برود و آنها را باز کند و بخواند.

این شرکت پس از مطلع شدن از مرگ کاربر، ایمیل‌هایی را که وی از پیش مشخص کرده که مایل نیست بعد از مرگش فاش شود را به طور کامل پاک می‌کند.

همچنین حساب‌های او را در شبکه‌های اجتماعی می‌بندد تا اسرار کاربر پس از مرگش محفوظ بماند.

از هنگام راه‌اندازی این شرکت از اوائل سال جاری تا کنون، ۵۰۰ نفر داوطلب استفاده از خدمات آن شده‌اند.