ایتنا- امروزه دیگر نسل قدیم با بحران سواد دیجیتال مواجه هستند!

شکاف دیجیتال یکی از دغدغه‌های جهانی بود که نخستین بار در اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی (WSIS) سال ۲۰۰۳ مطرح شد.


در آن اجلاس نگرانی‌هایی در خصوص فاصله افتادن میان نقاط مختلف دنیا و اصطلاحا کشورهای شمال و جنوب یا توسعه یافته و توسعه نیافته در دسترسی به فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی مطرح شد. البته این شکاف در خصوص نقاط شهری و روستایی داخل کشورها نیز مطرح شد.

اما حالا شکاف دیجیتالی به سطوحی پایین‌تر از بین کشورها و شهرها آمده و به ابتدایی‌ترین کانون‌های جامعه یعنی خانواده‌ها نیز سرایت پیدا کرده است.
امروز کودکان و نوجوانان به زبانی حرف می‌زنند که پدران و مادران آنها گاه حتی از یک کلمه آن نیز سر در نمی‌آورند. حالا نسل قدیم با بحران سواد دیجیتال مواجه است.

امروز کودکان با پول در جیب خود بازی می‌خرند، به نقاطی از اینترنت سرک می‌کشند که پای والدین آنها یکبار نیز به آنجا باز نشده و دوستانی دارند که پدران و مادرانشان یکبار نیز آنها را ندیده‌اند.

این روزها والدین، کودکان کم حرفشان را گاها در آخرین گردهمایی‌هایی نهایتا ۱۰ دقیقه‌ای خانواده‌هایی ایرانی یعنی پای سفره‌ها یافته و از آن به بعد، هر کس به گوشه‌ای رفته و سر درگریبان دیجیتالی خود می‌برد.

البته بخشی از این مسایل و مشکلات، ارمغان گریز ناپذیر قرن دیجیتال است. حالا فناوری حتی سریع‌تر از قانون‌گذاران پیش می‌روند، آنقدر سریع که در بسیاری از کشورها حتی کسی نمی‌داند اصلا باید چه محدوده و مانعی بر سر راه آنها ایجاد کند!

فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی مجنون‌وار به پیش می‌روند و شکاف دیجیتالی میان والدین و فرزندانشان نیز به شکل فزاینده‌ای در حال افزایش است. در این میان چیزی که گیر والدین می‌آید، بیشتر موعظه و نصحیت است و با وجود داشتن بسترها و نهادهای متولی متعدد، همچنان خبری از طرح‌های عملیاتی و نهضت سوادآموزی دیجیتالی نیست.

مساله‌ای که والدین را در موقعیت ناامن و سختی قرار داده است و بی‌شک تبعات آن کل جامعه و کشور را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.

منبع: فناوران