ایتنا- تولید سالانه ۵۰۰ هزار تن انواع زباله الکترونیک در کشور بدون داشتن مرکز بازیافت پیشرفته خطر جدی برای محیط زیست ایران است.

تنها مجموعه فعال در زمینه بازیافت زباله‌های الکترونیک کشور، آماری مبنی بر تولید بیش از ۵۰۰ هزار تن پسماندهای الکترونیک در کشور ارائه کرده و بر این اساس اعلام شد که تقریبا هیچ سیستمی برای جمع‌آوری و بازیافت این نوع زباله‌ها وجود ندارد.


به گزارش ایتنا از ایسنا، در مجموعه بازیافت صنعتی زباله‌های الکترونیک که در نزدیکی تهران فعال است، انواع تلویزیون، مانیتور ، موبایل و قطعات رایانه به شیوه علمی بازیافت و به منابع اولیه مانند مس، نیکل، کادمیوم و ... تبدیل می‌شوند.

ابراهیم مرشد، بنیانگذار این موسسه دانش بنیان درباره میزان ضرری که یک باتری می‌تواند برای محیط زیست داشته باشد گفت: لیتیوم یک باتری موبایل فرسوده قابلیت این را دارد که یک حجم ۶۰۰ مترمکعبی آب را طوری آلوده کند که دیگر هیچ موجود زنده‌ای در آن زنده نماند ، حال خودتان محاسبه کنید سالانه چه تعداد باتری سمی وارد محیط زیست می‌شود.

وی که در یک برنامه تلویزیونی صحبت می‌کرد در پاسخ به اینکه یک مادربورد رایانه بعد از فرسوده و از رده خارج شدن چه ضرر و سودی می‌تواند داشته باشد گفت: ساختار تمام بردهای رایانه‌ای حاوی مقداری فلزات سنگین است که می‌تواند برای محیط زیست به شدت خطرناک باشد اما همین فلزات برای صنایع مفید هستند.

وی افزود: در هر تن مادربرد رایانه ۲۰۰ کیلو گرم مس بکار رفته است که با شیوه‌های تخصصی می‌تواند بازیافت شود.

مرشد در بخش دیگری از صحبت‌ها درخصوص نحوه جمع‌آوری زباله‌های الکترونیک گفت: این زباله‌ها نباید بین زباله‌های تر و خشک باشد، آنها را باید جدا گانه به غرف بازیافت شهرداری تحویل داد تا از آنجا به دست ما برسد و بتوانیم آنها را تفکیک و بازیافت کنیم.

بر اساس اطلاعات برنامه تلویزیونی رادیکال هفت که با محوریت ارتباط فناوری اطلاعات و کسب و کار، محیط زیست و خدمات مخابراتی پخش می‌شود، روش‌های سنتی بازیافت زباله‌های الکترونیک زیانبار است چراکه در آنها با سوزاندن کل قطعاتی مثل کابل مس آنها جداسازی می‌شود اما زیان آلاینده‌ای که در آن سوزانده شدن ایجاد می‌شود بسیار بیشتر از رهاسازی آنها در محیط زیست است.