ایتنا- صنعت بازی‌سازی باید سرمایه‌گذار خصوصی داشته باشد که روی چند پروژه سرمایه‌گذاری کند تا موفقیت حداقل یک مورد از پروژه‌ها، پروژه‌های ناموفق را جبران کند و تولیدکننده و سرمایه‌گذار متضرر نشوند.
شنبه ۲۶ تير ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۰۷
بازی رایانه‌ای در ایران آخر و عاقبت دارد؟
بازی‌سازی در ابتدا با بازی‌های کامپیوتری شروع شد و در سال‌های اخیر شکل موبایلی به خود گرفت، خصوصا در ایران که این بازی‌ها اغلب به دلیل وجود بازی‌های خارجی با قیمت پایین، توجیه اقتصادی ندارند، اما اینکه چه اقداماتی برای پیشرفت این بازی‌ها صورت گرفته و آیا این حوزه توانسته از تمامی ظرفیت‌های خود استفاده کند، سوالی است که با پاسخ‌های متفاوتی همراه است.
به گزارش ایتنا از ایسنا، مهرداد آشتیانی -معاون حمایت بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای- معتقد به طی حالت گذار صنعت بازی ایرانی است، زیرا در سال‌های گذشته عمده این صنعت به سمت بازی‌های رایانه‌ای شخصی بود که در رقابت با بازی‌های خارجی پرهزینه قرار داشته و با قیمت پایین عرضه می‌شد که کار را برای بازی‌های رایانه‌ای ایرانی دشوار کرد.
در نهایت، با رشد صنعت بازی‌های موبایلی و دستگاه‌های همراه هوشمند، صنعت بازی‌های رایانه‌ای ایران هم به سمت موبایل گرایش پیدا کرد که قابلیت عرضه به صورت قانونی و با رقم‌های بین‌المللی در فروشگاه‌های موبایلی را داشته و به دلیل رعایت کپی‌رایت بازی‌های خارجی در این فضا، رقابت برای بازی‌سازهای ایرانی وضعیت بهتری دارد.
امیرحسین فصیحی -یک فعال بازی‌ساز- نیز ضمن تایید وجود دو نوع بازی کامپیوتری و موبایلی که البته در سال‌های اخیر به دلیل مشکلات پخش سی‌دی‌های بازی در ایران نقش بازی کامپیوتری بسیار کمرنگ شده، معتقد است نباید اجازه دانلود غیرقانونی به بازی‌های خارجی داده شود و در واقع تا وقتی کپی‌رایت در ایران رعایت نشود این مساله راه‌حلی ندارد و مسائل را سخت‌تر می‌کند.
فصیحی که مدیرعامل یک شرکت بازی‌سازی است، دلیل عدم پخش بازی‌های ایرانی توسط شرکت‌های پخش بازی‌ها را تمایل ناشران به دانلود و فروش بازی‌های خارجی می‌داند که اگرچه این کار نوعی دزدی محسوب می‌شود اما سود زیادی دارد، در صورتی که برای خرید و پخش بازی‌های ایرانی باید پول بپردازند.
صنعت بازی‌سازی موبایلی به دلیل وجود سیستم‌های فروش و پخش فروشگاه‌های موبایلی که تولیدکننده مستقیما می‌تواند بازی خود را به مخاطب بدهد و مخاطب بازی را به صورت دانلودی بخرد، رشد بیشتری داشته ولی به اعتقاد فصیحی اینکه بازی‌سازی در ایران فقط منحصر به بازی‌های موبایلی شده خوب نیست، زیرا بازی‌های کامپیوتری نیز یک فرصت جدی مغفول هستند.
فصیحی به عنوان یک بازی‌ساز، قوانین موجود را سد راه بازی‌سازها نمی‌داند و می‌گوید: هر فرد خلاق با یک سیستم معمولی می‌تواند اقدام به ساخت بازی موبایلی کند و با ارائه کار خوب، انتظار فروش داشته باشد. همچنین استقبال گیمرها از بازی‌های موبایلی داخلی بد نیست و در فروشگاه‌های موبایلی مانند کافه‌بازار هم با وجود اینکه بازی خارجی کم نیست، بازی‌های ایرانی موفق به دلیل محتوای ایرانی شرایط خوبی دارند و بازی‌سازها می‌توانند برای بازی‌های موبایلی و کامپیوتری چشم‌انداز خارج از ایران هم داشته باشند، بنابراین اگرچه موفقیت یک بازی دشوار است، اما نشدنی نیست.
معاون حمایت بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای برگزاری مزایده برای انحصار فروش بازی‌های خارجی توسط ناشران را راهی برای با حمایت از بازی‌های ایرانی می‌داند، زیرا ناشران تنها با انتشار بازی‌های داخلی می‌توانند حق توزیع انحصاری یک بازی خارجی را داشته باشند که به دلیل مشخصه اقتصادی برای ناشران جذاب است و اگر تا چند سال پیش هیچ ناشری مایل نبود بازی ایرانی در بازار عرضه کند، الان با هجوم ناشران برای حمایت و نشر بازی‌های ایرانی مواجه شدیم.
اما در مقابل، فصیحی معتقد است ایجاد این انحصار برای پخش بازی‌های خارجی که اجازه پخششان توسط ما وجود ندارد، رانت را بیشتر و شرایط را سخت‌تر می‌کند و حمایت از این شبکه‌های پخش هم دردی را درمان نمی‌کند، بلکه کاری که دولت بخواهد برای شکل‌گیری بازی‌سازی کامپیوتری انجام دهد، این است که جلوی پخش غیرقانونی بازی‌های خارجی را بگیرد.
مهرداد آشتیانی از اشتیاق سرمایه‌گذارهای خصوصی در حوزه صنعت بازی‌سازی می‌گوید و معتقد است سرمایه‌گذاری در صنایع فناوری کاری پرریسک است و صنعت بازی‌سازی مثل همه صنایع های‌تک در دنیا، ضریب موفقیت بالایی ندارد، یعنی ۸۰ درصد محصولاتش با شکست مواجه می‌شوند، اما آن موفقیت۲۰ درصد باقیمانده به حدی است که می‌توانند سرمایه بزرگی را به تولیدکننده‌ها و سرمایه‌گذاران برگردانند.
تاکید آشتیانی بر اشتیاق سرمایه‌گذاران خصوصی در شرایطی است که فصیحی از وضعیت سرمایه‌گذاری در حوزه بازی‌های داخلی راضی نیست و می‌گوید در این زمینه سرمایه‌گذار خصوصی خیلی کم است و اگر تولیدکننده بخواهد با سرمایه خودش بازی تولید کند، برایش دشوار است. او موانع سرمایه‌گذاری در حوزه بازی‌سازی را نداشتن دانش تخصصی می‌داند و همچنین معتقد است این مساله که از بازار ایران هم می‌توان کسب درآمد کرد، باید رسانه‌ای‌تر شود.
همچنین آشتیانی درباره حمایت ها از بازی‌سازها می‌گوید: تلاش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای این است که حمایت‌های مالی خود را به سمت حمایت‌های غیرنقدی مثل بسته‌های زیرساختی و غیره ببرد، اما یکی از ارکان حمایتی ساخت بازی حمایت مالی یا نقدی است و بنیاد تعاملاتی با ارگان‌هایی که بودجه‌های مناسبی برای حمایت از صنعت داخلی در اختیار دارند داشته است و توسط معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و همچنین وزارت ارتباطات از طریق وام وجوه اداره‌شده به بازی‌سازها کمک نقدی می‌شود.
اما فصیحی معتقد است هیچ جای دنیا دادن وام به خصوص برای بازی‌سازی راه‌حل مناسبی نیست، زیرا وام یعنی ریسک چند برابری روی دوش بازی‌ساز و تولیدکننده. بلکه بازی‌سازی باید سرمایه‌گذار خصوصی داشته باشد که روی چند پروژه سرمایه‌گذاری کند تا موفقیت حداقل یک مورد از پروژه‌ها، پروژه‌های ناموفق را جبران کند و تولیدکننده و سرمایه‌گذار متضرر نشوند.
این فعال بازی‌ساز پرداخت وام را حمایت نمی‌داند و می‌گوید: برای حمایت از بازی‌سازها باید پروژه‌ها را به صورت علمی بررسی کنند و در پروژه‌ها شریک شوند، کاری که خود بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای قبلا انجام می‌داد و علاوه بر فعالیت‌های زیرساختی بنیاد مانند برگزاری رویداد و نمایشگاه، باید سازمان‌های خصوصی وجود داشته باشند که حاضر به سرمایه‌گذاری شوند.
در نهایت، کارشناسان معتقدند چگونگی شرایط بازی‌ها در ایران در حال حاضر برای توسعه‌دهندگان بیشتر حالت شهودی دارد و برای درک میزان موفقیت به آماری در این زمینه نیاز است. بدین منظور بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای واحدی به اسم پژوهش بازار به وجود آورده، تا با اعلام آمار دقیق وضعیت صنعت بازی را مشخص کند و این ارقام تحت یک کتابچه به اسم «صنعت بازی‌های رایانه‌ای ایران» چه برای سرمایه‌گذارهای خارجی و چه برای سرمایه‌گذارها و پلیرها و بازیگران مطرح داخلی منتشر می‌شود.
کد مطلب: 44182
