عموما همه افراد هیجان خاصی درباره فناوری‌های جدید دارند؛ چه دوربین‌های دیجیتالی که باعث ظهور عکاس‌های جدیدی می‌شوند و چه انواع برنامه‌هایی که در مرحله ویرایش عکس به کمک افراد خلاق می‌آیند. به این ترتیب، جذابیت فناوری‌های جدید گاه باعث می‌شود فراموش کنیم که «مدل‌های تجاری» جدید هستند که کل صنعت را به جلو می‌رانند و فناوری‌های قدیمی همچنان می‌توانند با استفاده از یک راهبرد هوشمندانه ارزشمند باشند.

از طرفی، هر مبتکری می‌داند که فناوری نوین لزوما برابر با سودآوری مالی نیست.
کلیتون کریستنسن از اینورتورز دیلما توضیح می‌دهد که صاحبان صنایع به‌راحتی حاضرند برای بهبود مرتب صنعت خود، خدمات و محصولات فناورانه جدید و ارائه خدمات بیشتر و بیشتر به مشتریان بهای زیادی پرداخت کنند؛ و البته تاریخ پر است از مبتکرانی که از نظر فناوری جالب توجه بوده‌اند، اما هیچگاه پول‌ساز نبوده‌اند و معمولا هم دلیل این امر ناسازگاری با مدل‌های تجاری تثبیت‌شده یا محصور شدن مدل‌های تجاری غالب بوده است. اما در چنین شرایطی چه کسی حاضر است به فناوری‌های قدیمی توجه کند؟

با این حال، کارآفرینان به دنبال ایجاد کسب و کارهای جدیدی هستند که استفاده‌ای نوین از فناوری‌های قدیمی ببرند و همچنین از یک مدل تجاری متفاوت بهره‌مند شوند.
به گزارش ایتنا به‌عنوان مثال، شرکت نروژی Piql استفاده جدیدی برای فیلم‌های سلولوییدی ابداع کرده‌است. این فیلم‌ها در دهه ۱۸۸۰ اختراع شدند که در عکاسی و بعدها فیلم‌برداری استفاده می‌شدند. پیک از این فیلم‌ها برای تبدیل فایل‌های دیجیتال یک کپی‌های فیزیکی پشتیبان استفاده می‌کند؛ پشتیبان‌هایی که بیش از پانصد سال دوام خواهند داشت. داده‌ها به صورت کدهای QR روی این فیلم‌ها ذخیره می‌شوند و همچنین دستورالعمل استفاده نیز روی فیلم موجود است تا هر کس در هر زمانی نیاز به دسترسی به این داده‌ها داشت، فارغ از فناوری‌های مرسوم بتواند داده‌ها را استخراج کند.

این ابداع پیک در نتیجه درخواست انفجاری برای فضای ذخیره‌سازی انجام شده است. لازم به ذکر است که هنوز عصر اینترنت اشیاء را آغاز نکرده‌ایم و هم‌اکنون داده‌های تولیدی سالیانه ۴۰ درصد رشد دارند. در عین حال، فناوری‌های ذخیره داده با سرعتی در حال تغییر هستند که سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگ در خطر از دست دادن توانایی خواندن اطلاعاتی قرار دارند که هم‌اکنون ذخیره می‌کنند(فلاپی دیسک‌ها را که به خاطر دارید؟). به این ترتیب، هر چند سال که راهکارهای قدیمی ذخیره‌سازی بلااستفاده می‌شوند، داده‌ها باید به مدیوم ذخیره‌سازی جدیدی منتقل شوند؛ و البته انتقال داده‌های عظیم هم به این سادگی انجام نمی‌شوند و گاه با نقص‌هایی همراه و در این جریان قسمتی از داده‌ها خراب می‌شوند یا از بین می‌روند.

این مشکل، بخشی از مسائلی است که وینت سرف، معروف به پدر اینترنت، از آن با نام «دوران تاریک دیجیتال» یاد کرده است. علاوه بر موارد مذکور، انتقال داده فرآیند هزینه‌بری است که گاه تا ۶۰ درصد از بودجه شرکت‌های بزرگ را می‌بلعد.
به همین دلیل، شرکت پیک به جای خلق یک فناوری جدید برای تقلیل مشکلات مذکور، ترجیح داده از یک فناوری قدیمی برای قصدی جدید استفاده کند. اینجا موضوع، آسان‌تر کردن دسترسی به داده نیست بلکه اطمینان از حفظ داده‌های دست‌نخورده برای صدها سال است. در واقع، پیک از یک فناوری که سال‌ها پیش امتحان خود را پس داده و در گذشته نیز به خلق فناوری‌های جدید کمک کرده، استفاده می‌کند تا یک صنعت را بازآفرینی کند: حفظ داده‌های دیجیتال.

نکته قابل توجه این است که عوامل مهم برای پیک در این صحنه کارامدی و اطمینان‌پذیری است و نه راحتی استفاده و ارزان‌قیمت بودن. پیک به نوعی در خلاف جهت فعالان امروزی این حوزه و صنعت حرکت می‌کند. این شرکت بر خلاف شرکت‌های مبتکری که در بازاری موجود دست به نوآوری می‌زنند، باید یک بازار کاملا جدید به وجود بیاورد؛ صنعتی جدید که تا پیش از این هیچ نبوده یا این‌که اگر هم مواردی کوچکی بوده، کار را به خوبی به انجام نمی‌رسانده است. در این مورد خاص، اصول رقابت بیشتر مبتنی بر کارآمد بودن اطمینان‌پذیری است؛ ویژگی‌هایی که معمولا خصلت‌های فناوری‌های قدیمی به حساب می‌آیند.

در دنیای امروز جریان مرسوم این است که هر شرکت دیجیتال با نوآوری و حرکت مخالف در صنعتی که هم‌اکنون موجود است تاثیرگذار باشد و اولویت همه شرکت‌ها کاهش قیمت کالاهای دیجیتال و ساده‌تر کردن آنها برای همگان است؛ فناوری‌هایی مانند کلاود، گوشی‌های موبایل و... اما پیک به دنبال حرکتی خلاف جریان در صنعت انتقال داده است که با استفاده از یک فناوری منسوخ‌شده انجام می‌شود؛ فناوری‌ای که هم‌اکنون جواب پس داده سال‌هاست که ثابت کرده کارامد و قابل اطمینان است. در این فرآیند، آنها در حال خلق یک صنعت با همان روشی هستند که صاحبان امروز صنایع در گذشته از آن روش استفاده کرده‌اند.

در نهایت، دنیا پر از این فناوری‌های کهنه و منسوخ‌شده است و صنایع در حال تولدی که به دنبال راهی برای رسیدن به بهره‌برداری هستند. بنابراین اگر زاویه نگاه خود را تغییر دهید، ممکن است باعث تولد یک صنعت جدید با خمیرمایه‌ای کهنه شوید!