ایتنا - در اکثر مواقع ما شبکه‌‌‌های اجتماعی را به خیلی چیز‌ها ترجیح می‌‌دهیم و علاقه بیشتری به آن‌‌ها داریم.

در اکثر مواقع ما شبکه‌‌‌های اجتماعی را به خیلی چیز‌ها ترجیح می‌‌دهیم و علاقه بیشتری به آن‌ها داریم. شما این‌گونه نیستید؟ در واقع شبکه‌‌‌های اجتماعی راه ارتباطی باورنکردنی و آسانی را برای ارتباط با دوستان، خانواده، همکاران و افراد غریبه در سراسر جهان امکان‌پذیر می‌‌کند و قیمت ورود به آن‌‌ها رایگان می‌‌باشد.
هرچند که با این وجود ممکن است این ضرب‌المثل که" اگر شما پولی برای محصولی پرداخت نکنید مورد استفاده قرار می‌‌گیرید یا همان به قول ما هیچ ارزانی بی‌دلیل نیست" به ذهن ما خطور کند، البته همیشه راه‌‌‌‌هایی برای حفظ حریم شخصی وجود دارد. درست است؟

گوگل و فیس‌بوک به طور معمول به کاربران خود از طریق پاپ‌آپ برای حفظ حریم شخصی و به منظور آگاهی و انتخاب آنچه که در دنیای مجازی به اشتراک می‌‌گذارند، یادآوری می‌‌کنند. ما در اینجا چیز‌‌‌هایی که باید از آن‌‌ها مطلع شوید را متذکر می‌‌شویم.

دانستن تنظیمات حریم شخصی می‌‌تواند به شما برای تغییر خیلی چیز‌ها کمک بسزایی کند. اما اغلب آدرسی که اطلاعات شبکه‌‌‌های اجتماعی درباره شما جمع‌آوری شده باشد وجود ندارد. شما می‌‌بینید که گوگل و شبکه‌‌‌های اجتماعی مخزنی از انبوه داده‌‌ها هستند. آن‌‌ها با استفاده از اطلاعات، تبلیغاتی را تنظیم می‌‌کنند واز این طریق کسب‌و‌کار می‌‌کنند.

فیس‌بوک چه می‌‌داند؟
هفته گذشته، من با یکی از همکاران در مورد یک مقاله در سایت ProPublica صحبت می‌‌کردم، در این مطلب یک پلاگين برای گوگل کروم معرفی شده بود که نویسنده مدعی شده بود با نصب آن جعبه سیاه فیس‌بوک شکسته شده و شما می‌‌توانید تمام اطلاعاتی که این شبکه اجتماعی از شما دارد را مشاهده کنید. این مطلب کاملا تحریک‌کننده بود، پس من پلاگین کروم را نصب و درگیر آن شدم.

به نظر می‌‌رسد ابزار ProPublica و موتور تبلیغات فیس‌بوک ایده مناسب و معقولی در مورد آن چیزی که من هستم دارند. با این حال؛ نکته جالب تر چیزی بود که آن‌ها فکر می‌‌کردند از زندگی من می‌‌دانند.

به عنوان مثال، سرگرمی‌‌‌ها و فعالیت‌‌‌‌هایی شامل چیز‌‌های عجیب و غریب مثل شرکت موتورسیکلت نوترون، لاستیک‌سازی BFGoodrich که از تمامی‌‌آن‌‌ها باخبر بودند. من چند سالی هست که صاحب هیچ گربه‌ای نیستم و هیچ ردی از خود در کمپانی موتور سیکلت نوترون به جای نگذاشته‌ام. اما حدس می‌زنم که آگاهی از این فعالیت‌‌ها به خاطر کلیک کردن من بر روی لینک‌‌‌‌هایی بوده که گه‌گاهی به آن‌‌ها مراجعه می‌‌کردم یا فرمی‌‌ را در جایی پر کرده‌ام و از آدرس ایمیلم استفاده کردم یا جزئیاتی را از خود در فیس‌بوک به جای گذاشته‌ام.

به طور کلی، این افزونه به عنوان یک بررسی خوب عمل می‌‌کند که شما در بیشتر اوقات انواع خاصی از تبلیغات را دریافت می‌‌کنید. به عنوان مثال، خانمی‌‌که باردار است به علت جستجو‌‌‌هایی که از قبل داشته است، به احتمال زیاد شروع به گرفتن تبلیغاتی در مورد پدر و مادر و نوزاد خواهد کرد. به هر حال، صفحه تنظیمات آگهی فیس‌بوک می‌‌تواند به شما کمک کند تا کیفیت تبلیغاتی را که برای شما ارسال می‌‌شود بهبود دهید و اگرچه به دسته‌ای از تبلیغات علاقه ندارید می‌‌توانید آن‌‌ها را حذف کنید این در حالتی است که سایت به اشتباه فکر می‌‌کند که شما به آن‌‌ها علاقه‌مند هستید. با انجام این کار شما به ساخت دیتابیس تبلیغاتی فیس‌بوک کمک خواهید کرد.

ردیابی شما از طریق مرورگر به توییتر باز می‌‌گردد
در همان روز وقتی که من این ابزار را تست کردم، یک توئیت از Ryan Naraine از لابراتوار کسپرسکی توجه من را به خود جلب کرد: "ما از طریق یک ابزار براساس تاریخچه مرورگر می‌‌توانیم آن دسته از افرادی که به طور مرتب در توئیتر گشت‌وگذار می‌‌کنند را شناسایی کنیم: https://t.co/2MWU0e1b2D"

در حال حاضر، من به صورت مداوم در توئیتر هستم، بنابراین ابزاری که مدعی شده است می‌‌تواند هویت من را براساس صفحاتی که بازدید کرده‌ام، شناسایی کند باید قوی باشد.
زمانی که من از طریق این ابزار که از طرف واحد مطالعات دانشگاه استنفورد ارائه شده است، اقدام کردم؛ حدس می‌زدم که یکی از ۸۰% افرادی باشم که این ابزار قادر به شناسایی آن است، بنابراین وقتی نتیجه را دیدم بسیار شگفت‌زده شدم:
اگرچه این بررسی نتوانست دقیقاً تشخیص دهد من چه کسی هستم، اما توانست تعدادی از همکارانم که از نظر این ابزار می‌توانست من باشم را تشخیص دهد. با توجه به اینکه هنوز کنجکاو بودم از بعضی همکارانم درخواست کردم که آن‌ها هم این کار را انجام دهند و بگویند نتیجه چه چیزی بوده است.

از سه همکاری که در این آزمایش شرکت کرده بودند دو نفر درست شناسایی شدند اما دیگری و من شناسایی نشدیم.
بنابراین در آزمایش کوچک ما در لابراتوار کسپرسکی، ابزار استنفورد تنها در ۵۰% موارد درست عمل کرد. اما نکته جالب اینجاست که در مواردی که این ابزار موفق به تشخیص دقیق نشده بود همکاران ما در لابراتوار کسپرسکی را به عنوان کاربر‌‌های بالقوه توئیتر معرفی کرد (که بسیار نزدیک به ما بودند). من فکر می‌کنم دلیل این موضوع این است که ما سایت‌‌های مشابهی را بازدید می‌‌کنیم یا مطالب مشابهی را به اشتراک می‌‌گذاریم.

در خصوص این موضوع ، هفته گذشته با وب‌سایت Threatpost با تیم تحقیقاتی مربوط به این پروژه گفتگویی داشتیم:
Sharad Goel، استادیار دانشگاه استنفورد در وزارت علوم و مهندسی مدیریت، گفت:
"ما علاقه‌مند شدیم که بدانیم زمان گشت‌و‌گذار در وب چه مقدار اطلاعات نشت می‌‌کند". Goel به همراه تعدادی از دانشجویان استنفورد این ابزار را توسعه داده‌اند. او گفت: "ما می‌خواهیم اطلاع‌رسانی در خصوص سیاست‌‌‌های حریم خصوصی را افزایش دهیم. این موضوع فقط یک تحقیق آکادمیک می‌‌باشد و ما تلاشی در خصوص این که این ابزار را در اختیار عموم مردم قرار دهیم، نمی‌‌کنیم و بیشتر برای بالا بردن آگاهی‌‌ها می‌‌باشد."

حالا برمی‌گردیم به سوال اصلی من؛ فعالیت‌‌های شما در شبکه‌‌‌های اجتماعی چقدر محرمانه است؟
منبع: کسپرسکی‌آنلاین