ایتنا - به عقیده من فرمایش وزیر ارتباطات در راستای تفکر پیشگیرانه است که صد درصد تبعات منفی دارد و نه تنها به رشد فکری مردم کمک نخواهد کرد بلکه سانسور و فیلترینگ را بیشتر می‌کند.

اسماعیل قدیمی، مدرس ارتباطات در زمینه‌ی پیامد اجرایی شدن طرح شورای عالی فضای مجازی مبنی بر «اخذ مجوز کانال‌های تلگرامی با بیش از ۵۰۰۰ عضو از ارشاد» می‌گوید: فقط یک اتفاق خواهد افتاد و آن ناکامی دولت در پیاده کردن این تصمیم است چون مردم اجازه چنین تصمیمی را نخواهند داد و از همه ابزارهای موجود استفاده می‌کنند تا با آن مقابله کنند. به عبارتی اعتماد مردم به دولت کمتر می‌شود و جایگاه دولت در افکار عمومی آسیب می‌بیند.


به گزارش ایتنا قدیمی در گفت‌وگو با شفقنا رسانه بیان می‌کند: دو نظام حقوقی حاکم بر رسانه‌ها در دنیا به رسمیت شناخته شده است. یکی از آن نظام حقوقی تنبیهی است. یعنی سیستم دولت یا حاکمیت یک کشور به همه اعلام می‌کند هرکسی می تواند یک رسانه داشته باشد و مدیریت رسانه را برعهده بگیرد. هر کسی می‌تواند آزادانه با استفاده از وسایل ارتباط جمعی تولید اطلاعات کند و متقابلا از اطلاعات دیگران استفاده کند. خیلی‌ها این نظام حقوقی را مربوط به ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌دانند که نمی‌توان کسی را در گردآوری، تولید، توزیع و استفاده اطلاعات محدود کرد.

او ادامه می‌دهد: در دنیا بیشتر کشورهای پیشرفته و بسیاری از کشورهای دیگری که در سیر تحولات جامعه جهانی قرار گرفته‌اند و مسیر پیشرفت را طی می‌کنند، تابع این نظام حقوقی تنبیهی هستند. این نظام حقوقی برای افراد شخصیت، احترام، حقوق اطلاعات و ارتباطات قائل می‌شود. به عبارتی، در این نظام حقوقی همه حقوق‌های یک انسان عاقل امروزی که می‌تواند تشخیص دهد و خود را به‌روز کند از جمله حق ارتباط، حق اطلاعات، حق شهروندی، حق آگاه شدن و... وجود دارد و در تمام کشورهای پیشرفته این نظام حقوقی حاکم است.

این مدرس ارتباطات با اشاره به نظام حقوقی پیشگیرانه توضیح می‌دهد: کسب اجازه قبلی نظام حقوقی دیگری است که در دنیا داریم. به عبارتی دولت به فرد، گروه‌ها، سازمان‌ها و... می‌گوید اگر قصد تولید اطلاعات دارید باید هویت شما احراز شود و صلاحیت شما را تشخیص دهیم تا بتوانید به تولید و انتقال اطلاعات بپردازید.

او با اشاره به محدود بودن اجرای این نظام حقوقی در دنیا می‌گوید: در این کشورها نرخ مطالعه بسیار پایین، سواد مردم بسیار ضعیف، مصرف کاغذ و تیراژ روزنامه‌ها بسیار پایین است و مردم کتاب‌خوان نیستند. به عبارتی در این کشورها فقط نمایشگاه کتاب برگزار و به تولید و خواندن کتاب تظاهر می‌شود.

تفکر پیشگیرانه تبعات منفی دارد
قدیمی با توضیح تبعات و پیامدهای درخواست اخذ مجوز برای کانال‌های تلگرامی تصریح می‌کند: به عقیده من فرمایش وزیر ارتباطات در راستای تفکر پیشگیرانه است که صد درصد تبعات منفی دارد و نه تنها به رشد فکری مردم کمک نخواهد کرد بلکه سانسور و فیلترینگ را بیشتر می‌کند و مردم را از وسایل ارتباط جمعی رسمی دولتی و حاکمیتی دور می‌کند. این کار سبب رواج بی‌اعتمادی می‌شود و باعث می‌شود مردم بیشتر به دنبال شایعه و رسانه‌های خارج از مرز بروند. در حقیقت به واسطه چنین تفکرات و تصمیماتی مردم را از انقلاب، کشور، منافع عمومی، آرمان های عمومی دور می‌کنیم و آن‌ها را به طرف رسانه‌هایی سوق می‌دهیم که مسلماً خوبی و پیشرفت کشور را نمی‌خواهند. این مسئله موجب می‌شود مردم هویت و شخصیت مستقل نداشته باشند و از بیرون کنترل شوند؛ مردم هر کشوری که به این شکل ساخته شوند، در معرض انواع توطئه‌های جهانی خواهند بود.

این طرح قابلیت اجرایی ندارد
این مدرس ارتباطات درباره میزان قابلیت اجرایی شدن این طرح می‌گوید: مسلماً این چنین سیاست‌هایی بدون وجود ابزارهای کافی و توانایی لازم برای سرکوب و تمایل مردم خود به خود شکست می‌خورد. ضمن این که وسایل ارتباط جمعی جدید از قابلیت‌های فنی برخوردار هستند که نمی‌توان آنها را فیلتر یا سانسور کرد چون اینها وسایل تعاملی هستند و در دل خود ابزارهای دور زدن سانسور و فیلترینگ را دارند و به گونه‌ای ساخته شده‌اند که قابلیت عبور از مرزهای جغرافیایی را داشته باشند. بنابراین هر چه تلاش کنند، چنین امری میسر نخواهد شد.
قدیمی ادامه می‌دهد: فقط یک اتفاق خواهد افتاد و آن این است که دولت در پیاده کردن این تصمیم ناکام خواهد بود چون مردم به حاکمیت اجازه چنین تصمیمی نخواهند داد و از همه ابزارهای موجود استفاده می‌کنند تا با آن مقابله کنند. به عبارتی اعتماد مردم به دولت کمتر می‌شود و جایگاه دولت در افکار عمومی آسیب می‌بیند. بنابراین باید به سمت تصمیماتی برویم که در دنیای امروز رایج است. به عنوان مثال کشورهایی مثل هند، تایوان، سنگاپور و مالزی تا چند سال پیش کشورهای غیر صنعتی بودند ولی امروزه با کشورهای بزرگ به رقابت می‌پردازند و در مسائل رسانه‌ای و امور کامپیوتری پیشرفت کرده‌اند. چگونه با این همه مصداق و معیار بارز و زنده هنوز به این گونه تصمیمات نادرست فکر می‌کنیم؟