رابط مغز و کامپیوتر، از مجموعه‌ای از سنسورها و اجزای پردازش سیگنال تشکیل می‌شود که فعالیت مغزی فرد را مستقیماً به یک سری سیگنال‌های ارتباطی یا کنترلی تبدیل می‌کند.
از سوی دیگر، سندروم "قفل شدگی"، یک حالت بالینی خاصی است که با وجود عدم تحرک اندام‌های بیمار، بیداری و هوشیاری وی حفظ می‌گردد. در این موارد، بیمار تکلم نداشته و فقط دارای حرکت چشم‌ها در راستای عمودی است. بنابراین، حرکت چشم‌ها، تنها راه ایجاد ارتباط با بیمار است.
اکنون فناوری جدید به کمک انسان آمده تا بتواند ارتباط بیمار را با دنیای خارج هرچه بیشتر تقویت نماید، و بدین ترتیب گامی دیگر در رفع معضلات و رنج‌ها، و بهبود زندگی او بردارد.


به گزارش ایتنا به نقل از انگجت، پژوهشگران، چندین سال، برای برقراری ارتباط با بیمارانی که از سندروم مذکور رنج می‌برند از رابط‌های مغز و کامپیوتر استفاده می‌کردند. اما سیستم جدیدی که محصول مرکز ویس (Wyss) سوئیس است، به بیمارانی که توانایی هیچ‌گونه حرکتی را ندارند هم اجازه می‌دهد که با دنیای پیرامون خود ارتباط برقرار کنند.


بیماری مذکور، درجات مختلفی دارد. در نادرترین نوع از آن، بیماران فقط می‌توانند چشمان خود را بالا و پایین ببرند و چشمک بزنند. اما کامل‌ترین مدل این سندروم، حتی حرکت چشم‌ها را هم غیرممکن می‌سازد.

اکنون و در نتیجه فعالیت‌های این تحقیقات، تیم ویس به جای استفاده از صفحه‌کلید نوری، با اندازه‌گیری جریان خون اکسیژن‌داری که از مغز می‌گذرد، ابزاری را برای خواندن مستقیم ذهن بیمار توسعه داده است. اینکار به مدد مجموعه‌ای از سخت‌افزار و نرم‌افزارهای ویژه که به این منظور طراحی شده‌آند، عملی شده است.
گفتنی است جزئیات و نتایج مطالعات این تیم به تازگی در مجله پی.ال.او.اس (PLOS) منتشر شده است.

این تیم از چهار بیمار کمک گرفت. بیماری آنها، یک اختلال نورون حرکتی است که به تدریج توانایی کنترل عضلات بدن توسط سیستم عصبی را از بین می‌برد.
محققان ابتدا با استفاده از طیف‌سنجی مادون قرمز و نوار مغزی، فعالیت الکتریکی و سطح اکسیژن خون را بررسی کردند. سپس بیماران در حین ثبت تغییرات توسط دستگاه، به پرسش‌هایی که پاسخ آنها "بله" یا "خیر" بود، پاسخ دادند.

پس از آزمایش کافی، مشاهده شد که صحت سیستم در بررسی سؤالات بله/خیر، ۷۰ درصد بوده است. مثلاً در پاسخ آیا این شخص، شوهر شماست؟ یا آیا خوشحال هستید؟، هر چهار پاسخ دهنده، پاسخ مثبت دادند.
شایان ذکر است که همه این تلاش‌ها مرهون حلقه‌ای از سیستم‌ها و نیز نرم‌افزارهای رایانه‌ای است که توسط این تیم، طراحی و پیاده‌سازی شده است.

کارشنا سان امیدوارند این تیم، از این داده‌ها در پژوهش‌های آینده استفاده کند و به افرادی که از این بیماری رنج می‌برند، کمک بیشتری کند.