مایکروسافت سیستم شناسایی مخاطرات امنیتی به کمک هوش مصنوعی عرضه کرد
ایتنا- مایکروسافت بهتازگی از ساختار امنیتی جدید خود به نام شناسایی مخاطرات امنیتی رونمایی کرده است که بر اساس استفاده از هوش مصنوعی، میتواند امنیت سازمانها را تامین کند.
شرکت مایکروسافت بهتازگی از ساختار امنیتی جدید خود به نام "شناسایی مخاطرات امنیتی" رونمایی کرده است که با استفاده از بستر فناوری هوش مصنوعی، میتواند امنیت سازمانها را در وجوه مختلف تأمین نماید.
به گزارش ایتنا از رایورز به نقل از وبسایت خبری تحلیلی neowin، از آنجا که توسعهدهندگان و شرکتهای متعدد نرمافزاری، علاقه بسیار زیادی در ارائه بهروزرسانیهای پی در پی برای نرمافزارهای خود دارند، یافتن آسیبپذیریها، باگها و ضعفهای امنیتی به فرایندی زمانبر و دشوار برای آنها تبدیل شده است.
در حال حاضر، روال متعارف بدین ترتیب است که اغلب کمپانیها برای یافتن و برطرف کردن این نقصها، متخصصین و کارمندان امنیتی مخصوص به خود را استخدام میکنند؛ اما با این حال، باز هم ارائه بستههای بهروزرسانی و وصلههای متعدد، کار شناسایی تمامی این نقصها را تا حدی غیرممکن کرده است.
بر همین اساس، بهتازگی کمپانی مایکروسافت از ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی جدید خود با نام Security Risk Detection (شناسایی مخاطرات امنیتی) رونمایی کرده است. بنا به ادعای این شرکت، این ابزار با تقویت پروتکلهای آزمایش کننده معمول، راهی جدید برای شناخت دقیقتر و عیقتر نقصهای امنیتی نرمافزارها به توسعهدهندگان ارائه میکند. طبعاً وجود چنین ابزاری، کمک شایان توجهی در پیشرفت صنعت نرمافزار تلقی میگردد.
بر اساس اظهارات مایکروسافت، این سیستم هوشمند به شرکتها اجازه میدهد تا بهصورت فعالانه، طرحها و ایدههای پیشنهادی خود برای مقابله با اغلب مشکلات احتمالی در آینده را ارائه و فعالسازی نموده و بدین ترتیب، بهجای حل مشکلات پس از بروز آن، راه پیشگیری را انتخاب کنند.
شایان ذکر است که این اولین باری نیست که کمپانی مایکروسافت برای سیستمهای امنیتی خود از فناوری هوش مصنوعی بهره میبرد؛ بلکه در ابتدای سال میلادی جاری نیز این شرکت اعلام کرد که ویندوز ۱۰ برای شناسایی تهدیدهای احتمالی در درون سیستم و مراقبت از کاربرانش، از سیستم هوش مصنوعی ابری بهره خواهد برد.
علاوه بر این، مایکروسافت به دنبال فناوریهایی است تا بتواند به کمک آن سختافزارهای هوش مصنوعی را تا حد ممکن کوچک کند؛ بهطوریکه آنها بتوانند بهراحتی در درون دستگاهها جایگذاری شده و بدون دسترسی به اینترنت بتوان از آنها استفاده نمود.