ایتنا – زباله‌های الکترونیکی به معضل دنیای مدرن تبدیل شده است و طبق برخی آمار، تنها یک درصد عناصر خطرناک موجود در این زباله ها بازیافت می‌شود.

امروزه گوشی‌های تلفن همراه به جزئی از زندگی روزانه ما تبدیل شده است و به طور معمول افراد هر یک تا سه سال گوشی‌های خود را تعویض می‌کنند.
 
بطوریکه آمار می‌گوید، فقط در سال 2017 بالغ بر 1 میلیارد و 450 میلیون تلفن همراه هوشمند ساخته شده است و تنها در سال 2010 تعداد 125 میلیون گوشی در آمریکا دور انداخته شده است.
 
موضوعی که از دیرباز جزو دغدغه های کارشناسان محیط زیست بوده این است که «وقتی یک اسمارت‌فون به دور انداخته می‌شود، بر سر قطعات و مواد تشکیل دهنده آن چه می‌آید؟»
 
به گزارش ایتنا به نقل از وب‌سایت PhoneArena، تقریباً تمام عناصر موجود در جدول تناوبی را می‌توان در تلفن‌های همراه یافت.
در این گوشی‌ها همه چیز یافت می‌شود، از مواد معدنی کمیاب در کره زمین گرفته تا فلزات گران‌بها همچون طلا و نقره و یا عناصر معمولی از قبیل آلومینیوم، مس، نیکل.
 
در باتری‌های این وسایل نیز از فلز سفیدرنگ کبالت استفاده می‌شود و جالب این که بنا به توصیه کارشناسان بهتر است همه ترکیبات کبالت را سمی در نظر گرفت، مگر این که خلاف آن ثابت شده باشد.
 
پلاستیک هم یکی دیگر از مواد تشکیل‌دهنده تلفن‌های همراه است.
مشتقات پلاستیکی ارزان هستند و ساخت آنها نیز نسبتاً آسان است، به همین دلیل بسیاری از شرکت‌های سازنده موبایل، از پلاستیک در محصولات ارزان قیمت خود استفاده می‌کنند.
 




موضوع دیگر این است که از گوشی‌های بازیافتی چه موادی استخراج می‌شود؟
 
واقعیت آن است که در بسیاری از کشورهای دنیا، تجهیزات لازم برای استخراج و جمع‌آوری زباله‌های الکترونیکی وجود ندارد و همین به تنهایی یک معضل به شمار می‌رود.
 
بر همین اساس اتحادیه اروپا پروژه‌ای به نام مواد اولیه خطرناک (Critical Raw Material) را آغاز کرده که در آن به این موضوع پرداخته می‌شود.
 
طبق برآوردها، تنها یک درصد عناصر خطرناک موجود در زباله‌های الکترونیکی بازیافت می‌شود، و حال آن که در اروپا سالانه 9.9 میلیون تن انواع زباله‌ها و دورریز الکترونیکی تولید می‌گردد.
 
به نظر می‌رسد مقابله با این معضل دنیای مدرن، به یک عزم جهانی نیاز دارد و همه کشورهای درگیر باید در آن مشارکت جویند.