ایتنا - دبیرکل سازمان نظام صنفی رایانه‌ای با اشاره به عقب‌ماندگی جدی در حوزه پهن‌باند ثابت و لزوم ایجاد شرایط برای سرمایه‌گذاری گفت: اگر دولت بخواهد شرایط را برای سرمایه‌گذار فراهم کند، طبیعی است که در آن باید تضامین و مشوق‌های لازم فراهم باشد که سرمایه‌گذار حاضر شود پولش را سرمایه‌گذاری کند.

رسول سراییان با بیان اینکه کشور در حوزه پهن‌باند ثابت عقب‌ماندگی جدی دارد، گفت: ما در موبایل توسعه خوبی پیدا کردیم، اما در حوزه‌ی ثابت که بازیگرانش مخابرات و FCP ها هستند، توسعه پیدا نکردیم. باید یک برنامه‌ی مشخص‌تر شامل سرمایه‌گذاری، تعرفه و تعهد توسعه تدوین شود، یعنی یک بسته توسعه پهنای باند ثابت برای کشور لازم است.

وی در ادامه با بیان اینکه ضمن لزوم سرمایه‌گذاری، بازگشت سرمایه نیز اهمیت دارد، افزود: طبیعتاً هر سرمایه‌گذاری باید به بازگشت سرمایه‌اش اطمینان داشته باشد. این بازگشت سرمایه می‌تواند از محل بسته باشد یا تعرفه یا هزینه‌ی اشتراک ماهیانه که باید در نظر گرفته شود.
دبیرکل سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور با تاکید بر لزوم فراهم کردن شرایط برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی اظهار کرد: اگر دولت بخواهد شرایط را برای سرمایه‌گذار فراهم کند، طبیعی است که در آن باید تضامین و مشوق‌های لازم فراهم باشد که سرمایه‌گذار حاضر شود پولش را سرمایه‌گذاری کند. طبیعتاً اگر این شرایط فراهم نباشد، سرمایه‌گذاری اتفاق نخواهد افتاد.

به گزارش ایتنا از ایسنا، سراییان با اشاره به مشکلات شرکت‌های ارایه‌دهنده خدمات اینترنتی بیان کرد: یکی از مهم‌ترین موانع موجود، پراکندگی آنهاست. اگر آنها مانند بازیگران موبایل سه تا بودند، قطعاً قدرتشان خیلی متفاوت‌تر بود. این شرکت‌ها همه‌شان هزینه جاری دارند، از جمله هزینه ساختمان، نیروی انسانی، قبض آب، برق و گاز و چه درآمد داشته باشند یا نداشته باشند، باید این هزینه جاری را بپردازند.

وی با تاکید بر لزوم ادغام شرکت‌های اینترنتی بیان کرد: اگر ۱۷ هزینه جاری موجود را به دو تا تبدیل کنیم، خیلی تفاوت ایجاد می‌کند. در حال حاضر با توجه به شرایط و فضا، کل پهنای باند ما که روی ADSL قرار دارد، هشت میلیون است، درحالیکه حداقل ۲۴ میلیون و به تعداد خانواده‌های کشور جای رشد دارد.

دبیرکل سازمان نظام صنفی رایانه‌ای با بیان اینکه این رشد و توسعه نیاز به بازار و نیروی انسانی دارد، گفت: یکی از مشکلات عدم یکپارچگی و همسویی شرکت‌هاست. این شرکت‌ها هم چون هم‌وزن نیستند، حاضر نمی‌شوند با هم همکاری کنند و این یکی از مشکلات است که باید در سازمان تنظیم مقررات درباره‌ی آن تصمیم‌گیری شود.