ایتنا - ماه ما، دو وجه دارد: طرفی که ما می‌بینیم، پوسته نازک‌تر و هموارتری دارد، در حالیکه پوسته طرف دیگر، ضخیم‌تر و سرشار از گودال‌های حاصل از مواد مذاب آتشفشانی در زمان‌های گذشته است. دانشمندان درباره منشأ این تفاوت‌ها، دهه‌ها اندیشیده‌اند.

به گزارش ایتنا و به نقل از Space، پژوهشگران در مقاله جدیدی برای بررسی علل این تفاوت‌های آشکار میان دو طرف ماه، از مدل‌های علمی استفاده کرده‌اند. آنها می‌گویند این وجه‌های متفاوت می‌توانند نتیجه برخورد یک شیء با ماه و برجای گذاشتن یک گودال بزرگ در سرتاسر وجهی باشند که ما از زمین می‌بینیم. منگ هاو ژو (یکی از نویسندگان این مقاله) می‌گوید: «داده‌های گرانشی مفصل، بینش‌های جدیدی راجع به ساختار پوسته ماه در زیر سطح آن به ما داده است».
 
گفتنی است این تنها یکی از برخوردهای عظیمی است که معمولاً دانشمندان در نظریات خود پیرامون شکل‌گیری ماه، به آن اشاره می‌کنند. نظریه دیگری درباره شکل‌گیری ماه بیان می‌کند که ماه مورد اصابت مهیب‌تری بوده و یکسان بودن نسبت‌های عناصر روی زمین و ماه نیز شاهدی بر این مدعا هستند. از سوی دیگر، برخوردی که سبب ایجاد تمایز میان وجوه ماه شده، بعدها اتفاق افتاده است.
 
پژوهشگران ۳۶۰ تصادم مختلف را مدل‌سازی کردند و تمام نتایج را با آنچه که ما امروز درباره ماه می‌دانیم، مقایسه کردند و به این نتیجه رسیدند که شیئی در حد و اندازه سیارک سِرِس (با درازای ۸۰۰ تا ۹۰۰ کیلومتر) می‌تواند موجب بروز چنین پدیده‌ای بوده باشد.