ايتنا - روبات‌های بسیار ریز MIT که می‌توانند درون رگ انسان حرکت کنند

محققان ام‌ای‌تی موفق به ساخت رشته روباتیک ویژه‌ای شده‌اند که می‌تواند نیاز به جراحی مغز باز را تا حد زیادی کاهش بدهد.

به گزارش ایتنا و به نقل از engadget، مهندسان ام‌آی‌تی روبات رشته‌ای جدیدی ساخته‌اند که می‌تواند به رگ‌های خونی وارد شده و داروهای کاهش دهنده لخته‌های خون را برای درمان سکته و آنوریسم به مناطقی از بدن وارد کند. این رشته روباتیک می تواند به عنوان جایگزینی برای درمان حراجی باز مغز در نظر گرفته شود. در تئوری، جراحان می‌توانند این روبات را به صورت از راه دور از موقعیت مکانی کاملا متفاوتی هدایت کنند.

تیم تحقیقاتی سازنده این روبات آن را به عنوان « رشته روباتیک با روکش هیدروژل با هدایت مغناطیسی» تعریف کرد. هسته این رشه از آلیاژ نیکل و تیتانیوم ساخته شده است و هردوی این دو عنصر خم شونده و فنری هستند. این روبات با خمیری پلاستیکی یا جوهر ویژه‌ای پوشیده شده است که با ذرات مغناطیسی تشکیل شده‌اند. سپس این روبات که هیدروژل اغشته شده است که موجب نرمی و بدون اصطکاک بودن آن می‌شود و محصول نهایی را می‌توان به کمک اهنربا کنترل کرد.

امروزه جراحان لخته‌های خونی مغز را با وارد کردن سیم نازکی به درون شریان اصلی بیمار درمان می‌کنند. جراحان برای این کار از فلوروسکوپی استفاده می کنند که رگ‌های خونی را با استفاده از اشعه اکس عکس برداری می‌کند و به این ترتیب می‌توان سیم یاد شده را به صورت دستی چرخاند و به درون رگ اسیب دیده مغز وارد کرد. سپس کاتتر ویژه ای برای ارسال داروها و درمان‌های دیگر لخته خون به همراه سیم یاد شده به درون رگ فرستاده می‌شود.

با این حال این فرایند از نظر فیزیکی بسیار هزینه‌بر است و بدن جراحان به صورت دائم در معرض پرتوهای فلوروسکوپ قرار می‌گیرد و سیم یاد شده هم ممکن است به دیواره رگ‌ها اسیب بزند.

در مقابل این رشته روباتیک توسط اهنربا کنترل می‌شود و حراجان می‌توانند آن را از بیرون اتاق جراحی کنترل کنند. به این ترتیب آنها در برابر تابش‌های مضر مصون می مانند و ممکن است بتوانند این فرایند را با استفاده از دسته ویژه‌ای از راه دور هم انجام بدهند.

علاوه بر این هیدروژل به کار رفته در این رشته ریسک اصطکاک با دیواره رگ‌ها را کاهش می‌دهد و دستگاه یاد شده می‌تواند حتی به نقاط دورتری از مغز برسد. کیوجین چو به عنوان پروفسور مهندسی پزشکی در دانشگاه ملی سئول در این رابطه میگوید:«یکی از چالش‌های جراحی توانایی مسیریابی از میان رگ‌های خونی پیچیده در مغز با ابعاد بسیار کوچک بوده است که کاتترهای تجاری قادر به رسیدن به آنها نیستند. این پژوهش نشان دهنده پتانسیلی برای برطرف کردن این چالش و توانایی انجام فرایندهای مغری بدون جراجی باز بود.»