ایتنا - ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی و اینترنت اشیا، خطرات بسیاری در حوزه سایبری به همراه دارند و پیش‌بینی می‌شود با گسترش داده‌ها در سال ۲۰۲۰، این خطرات نیز افزایش یابند.

ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی و اینترنت اشیا، خطرات بسیاری در حوزه سایبری به همراه دارند و پیش‌بینی می‌شود با گسترش داده‌ها در سال ۲۰۲۰، این خطرات نیز افزایش یابند.

خطرات امنیت سایبری، پیچیده‌تر از همیشه است. پیش‌بینی می‌شود که با گسترش استفاده از اینترنت اشیا و هوش مصنوعی، هر شخص تا پایان سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۷ مگابایت اطلاعات در هر ثانیه تولید کند. با تکامل فناوری‌های جدید، مجرمان سایبری، روش‌های جدیدی را برای هک کردن داده‌های حساس کشف می‌کنند. هوش مصنوعی و اینترنت اشیا این قابلیت را دارند تا جوامع را متحول کنند اما باید دید که این فناوری‌های پیشرفته چه خطراتی را در حوزه‌های گوناگون به همراه دارند.

تا زمانی که راه‌حل‌های امنیت سایبری مبتنی بر سخت‌افزار، در ابزار مبتنی بر اینترنت اشیا و هوش مصنوعی به کار گرفته نشوند، کاربران این ابزار در برابر حمله‌های سایبری، آسیب‌پذیر خواهند بود. هر کس که از ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده می‌کند، می‌تواند به تعداد قابل توجهی از رایانه‌ها و شبکه‌های اینترنتی دسترسی داشته باشد. بانک‌ها، دولت‌ها، صنایع مربوط به سلامت و خانه‌های شخصی، بزرگترین دامنه‌های خطر هستند. مجرمان سایبری نیز این موضوع را می‌دانند که هرچه تعداد ابزار متصل به اینترنت بیشتر باشد، داده‌های بیشتری نیز در معرض خطر قرار دارند.

هوش مصنوعی ایجاد شد تا از یادگیری ماشینی برای انجام کارهایی فراتر از توانایی‌های انسان و قدرت درک او استفاده کند. هوش مصنوعی می‌تواند برای درک الگوهایی تکامل یابد که انسان‌ توانایی پردازش آنها را ندارد. بررسی داده‌ها با روش‌های کاملا جدید، امکانات بسیاری ارائه می‌دهند اما راه را برای ورود خطرات سایبری نیز باز می‌کنند.

موسسات مالی
کارت‌های اعتباری و اطلاعات پرداخت، به واسطه پلتفرم‌های شرکت‌هایی مانند گوگل و ابزار خودکار مانند دستیار صوتی "الکسا"(Alexa)، به کاربر امکان می‌دهند که به سادگی خرید کند.

اطلاعاتی که در این پلتفرم‌ها و ابزارها ذخیره می‌شوند، راحتی را به زندگی روزمره می‌آورند اما واقعیت این است که بسیاری از کاربران نمی‌دانند چه اتفاقی برای داده‌های شخصی آنها رخ می‌دهد. تمرکز اصلی سازندگان این ابزار، تجربه مشتری و توانایی استفاده او است؛ در نتیجه مشخص نیست که فناوری تا چه اندازه‌ای بر ایمن نگه داشتن ابزار و حفاظت از داده‌های کاربران تمرکز دارد.

اپلیکیشن‌های پرداخت که توسط موسسات مالی ارائه می‌شوند، اطلاعات کاربر و زمان و مکان خرید را به خاطر می‌سپارند. این اپلیکیشن‌ها توانایی لازم را برای تشخیص الگوها دارند و از این توانایی برای ایجاد مشخصات مربوط به داده‌های کاربران استفاده می‌کنند. اپلیکیشن‌های پرداخت معمولا نسبت به ابزارهای مبتنی بر اینترنت اشیا و هوش مصنوعی، ایمنی بیشتری را شامل می‌شوند و می‌توانند تقلب را هشدار دهند اما میزان اطلاعات در دسترس آنقدر زیاد است که باید اشخاص سومی وجود داشته باشند تا با کمک شبکه‌های بانکی و موسسات مالی، زمان و تلاش خود را برای دستیابی به این داده‌ها وقف کنند.

سلامت
با وجود فناوری‌های موجود در صنعت سلامت، خطرات متمرکز شده در این حوزه، جنبه شخصی‌تری پیدا می‌کنند. این ابزار به رغم ارائه فناوری‌های هوشمندی که در حوزه سلامت ارائه می‌دهند، در معرض خطر حملات سایبری نیز قرار دارند. وجود خطر حمله سایبری به این معنا است که داده‌های ذخیره شده در این ابزار، آسیب‌پذیر هستند و امکان خوانده شدن آنها توسط یک شخص سوم وجود دارد.

ابزار هوشمند حوزه سلامت باید برای پیشگیری از چنین خطراتی، سطحی از امنیت را ارائه دهند که از نفوذ و دسترسی غیرمجاز جلوگیری کنند. نفوذ غیرمجاز به این ابزار می‌تواند به شرایط خطرناکی منجر شود و خطر مرگ و زندگی را در پی داشته باشد زیرا این امکان وجود دارد که یک هکر بتواند با دستیابی به این ابزارها، آنها را غیرفعال کند و یا در آنها نقص عمدی به وجود بیاورد.