ایتنا - همزمان با پرتاب ۶۰ ماهواره استارلینک توسط اسپیس‌اکس، دانشمندان آن را به عنوان تهدیدی برای ستاره‌شناسی تلقی می‌کنند.

برنامه‌های شرکت‌های مختلف برای ارائه خدمات اینترنتی از فضا، اخترشناسان را بر آن داشته تا نگرانی‌هایی دربارهٔ تأثیر آنها بر تحقیقات تلسکوپهای روی زمین ابراز کنند.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از نیویورک‌تایمز، شرکت اسپیس‌اکس به تازگی یکی از راکت‌های قابل استفاده مجدد خود را از کیپ کانااورال فلوریدا به فضا پرتاب کرد که حامل ۶۰ ماهواره بود. این سومین سری پرتاب ماهواره‌های استارلینک بود. قرار است این شرکت یک صورت فلکی شامل ده‌ها هزار فرستنده مداری برای ارائه سرویس اینترنت به در سراسر جهان تشکیل دهد.
 
هنگامی که  اسپیس‌اکس در ماه مه نخستین گروه از مدارگردهای استارلینک را به فضا پرتاب کرد، بسیاری از اخترشناسان با دیدن درخشش زیاد این ماهواره‌ها بسیار شگفت‌زده شدند که باعث شد بترسند که مبادا این صورت فلکی باعث نابودی پژوهش‌های علمی شود و اجازه ندهد به ستارگان نگاه کنیم. از آن زمان تاکنون، بسیاری از دانشمندان در حال انجام پژوهش‌هایی برای تعیین اثرات استارلینک هستند و نگرانی‌های خود را با اسپیس‌اکس به اشتراک گذاشته‌اند.
 
اسپیس‌اکس نیز در پاسخ گفته است که می‌خواهد تأثیرات احتمالی استارلینک را کاهش دهد. اما این شرکت هنوز هم پروژه استارلینک را به طور کامل به جلو می‌برد.
 
در ماه اکتبر، آقای ماسک اعلام کرد که از طریق اتصال اینترنتی استارلینک به توییتر متصل شده است. او در آن زمان از کمیسیون ارتباطات فدرال خواستار اجازه برای فعالیت ۳۰ هزار ماهواره به اضافه ۱۲ هزار ماهواره قبلی شده بود. اما این اقدام باعث نگرانی بسیاری از ستاره شناسان شد.
 
هنگامی که جیمز لولنتال (ستاره‌شناس در کالج اسمیت) اولین بار مجموعه ماهواره‌های استارلینک را دید که در فصل بهار مانند ستاره‌های دروغین در آسمان شب حرکت می‌کنند، می‌دانست که چیزی تغییر کرده است. وی می‌گوید: «من احساس کردم زندگی‌ام به عنوان یک ستاره‌شناس و عاشق آسمان شب، هرگز مثل گذشته نخواهد بود».
 
گفته می‌شود که بسیاری از اولین گره‌های استارلینک از آن زمان به مدارهای بالاتری منتقل شده‌اند و اکنون برای بیشتر ما که زیر چراغ‌های روشن شهر زندگی می‌کنیم، نامرئی هستند. اما این ماهواره‌ها هنوز هم از مکانهای دارای آسمان تاریک قابل شناسایی هستند. دکتر لودنتال ابراز نگرانی می‌کند که اگر هزاران ماهواره دیگر نیز پرتاب شوند، به نظر خواهد رسید که تمام آسمان، جایگاه در هم غلتیدن ستارگان خواهد بود.