سياست هاي دولت نهم با رويکردي که در 20 سال گذشته در كشور وجود داشته، تفاوت هايي دارد. اعتقاد من بر اين است که برخي از سياست ها در دوره جديد شوراي فناوري اطلاعات دنبال نشده است. به عنوان مثال، مي توان به سياست هاي اتکاء به بخش خصوصي و ارتقاء آن اشاره نمود. ضمن اينكه در اين سياست ها به توان و پتانسيل فارغ التحصيلان و کارشناساني که تمايل دارند در قالب مجموعه هاي خود گردان، ايده‌ها و طرح‌هاي مورد نظر خويش را به محصول تبديل کنند، توجه نشده است. بنابراين، گمان من اين است که در حال حاضر، بعد از گذشت 15 ماه از استقرار وزارت وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات و انتصاب دبير شوراي عالي فناوري اطلاعات، در سياست هاي توسعه فناوري اطلاعات شاهد يک روند بازگشت به عقب هستيم. وي با مقايسه بين صنعت سيمان و فناوري اطلاعات گفت: شما صنعت سيمان را تصوركنيد؛ رويکرد توسعه سيمان در کشور کاملاً مشخص است. دولت مي بايست به ميزان مورد نياز توليد کرده و کارخانه ايجاد نمايد. منتهي، جنس سيمان و IT يكي نيست ! در رابطه با IT اشتباه بزرگي در حال وقوع است كه به شكل غير مستقيم خود را نشان داده است. تفكر حاكم اين است که اگر يک کيسه سيمان از جنس IT در کشور توليد شود براي همه ساختمان هاي کشور کافي است. بنابراين مي توان همان سيمان را سفارش داد تا پس از توليد، تکثير شود و به تمام حوزه هاي مصرف ( بخش هاي دولتي كه از بيت المال هزينه مي کنند ) ارسال گردد. براي بسياري از افراد اين سوال مطرح است که چرا بايد از بيت المال چندين بار در بخش هاي مختلف هزينه کنيم و يک جعبه يکسان بخريم؟ دکتر جليلي گفت بدون توجه به اينکه ممكن است محتواي اين جعبه متفاوت باشد، اما چون عنوان جعبه يکي است مي گويند اگر بخواهيم يک جعبه را براي صد سازمان بخريم يعني بيت المال را دور ريخته ايم و اسراف كرده ايم . به اعتقاد من، اين نوع نگرش اشتباه است. زيرا، محتواي هر جعبه بايد کاملاً بومي و مطابق با شرايط و ضوابط هر سازمان باشد. در اين صورت است كه هر سازماني مي تواند بر اساس آن محتواي بومي، امور مربوط به خود را انجام دهد و در جهت توسعه فناوري اطلاعات در سيستم تحت نظراتش اقدام نمايد. افراد به تفاوت هاي موجود بين اين صد جعبه توجه و دقت كافي ندارند و گمان مي‌كنند كه با اين اقدام، صد بار هزينه كرده اند. مسأله ديگر اين است كه آنهانمي دانند در سطح حکومت مي بايست حوزه مصرف را به عامل تحريک حوزه توليد مبدل نمود. به عبارت ديگر، بر خلاف عملكرد كميته امداد كه پول و کمک پرداخت مي كند، بايد کار را به شرکتها واگذار كرد. انجام کار و فعاليت نيز به اين صورت است که در ابتدا ، بايد سناريو نوشته شود تا بر اساس آن، افراد بتوانند توليد کرده، هزينه هاي خود را تامين كنند و موفق شوند نتيجه کار خود را به فروش برسانند. عضو شوراي فناوري اطلاعات در مورد عملکرد دولت افزود: بيشتر از يک سال و شش ماه از زمان تشكيل دولت نهم مي گذرد، منتهي به نظر من در حوزه IT چنين نتيجه اي حاصل نشده است. ارزيابي من اين است که گذشت زمان مي تواند تا اندازه اي اين روند را اصلاح کند و به طور قطع، در سال آينده با وضعيت مساعدتري روبرو خواهيم بود. من معتقد هستم كه کشور ما دوراني نقره اي در حوزه فناوري اطلاعات را پشت سر گذاشته است. بنابراين، نبايد عملكرد شوراي عالي فناوري اطلاعات و دولت نهم باعث گردد كه ما به دوران برنزي يا حتي پيش از آن، عقب گرد كنيم. تصور ما اين است که شوراي عالي فناوري اطلاعات مي تواند از نظر توليد IT ، كشور را به دوران طلايي عصر IT برساند. ادامه نقطه نظرات دکتر جليلی در شماره آتی ماهنامه تکفا منتشر خواهد شد.