ایتنا - جذب و دفع مدیران اجرایی زن در حوزه فناوری اطلاعات، صرفاً یک مسئله «فمینیستی» یا مربوط به «مطالعات زنان» نیست. در حقیقت این مسئله مربوط به خود صنعت فناوری اطلاعات است.

جذب و دفع مدیران اجرایی زن در حوزه فناوری اطلاعات، صرفاً یک مسئله «فمینیستی» یا مربوط به «مطالعات زنان» نیست. در حقیقت این مسئله مربوط به خود صنعت فناوری اطلاعات است؛ مسئله‌ای که همه ما باید آن را درک کنیم و در جهت آن اقدام مثبتی انجام دهیم. خانم بِکی بلالوک که به‌تازگی از سمت مدیریت فناوری اطلاعات در شرکت Southern Company بازنشسته شده، کتابی با نام «جربزه: صحبتی مستقیم در مورد اعتماد، شهامت و کار» نوشته که در آن اطلاعات، چهارچوب‌ها و داستان‌هایی ترسیم کرده و به من کمک کرد تا درک درستی از موقعیت زنان در زمینة فناوری اطلاعات پیدا کنم. او اکنون به‌طور خستگی‌ناپذیر سرگرم کارزار ترسیم صنعت فناوری اطلاعات است، دقیقاً به همان شکل کنونی در رابطه با کار تخصصی خانم‌ها و هر مانع سیستمی که زنان را از ورود و بقاء در این حیطه منع می‌کند.

خانم رِشما ساوجانی (بنیانگذار و مدیرعامل شرکت «دختران کدنویس») می‌گوید: «از آزمایشگاه‌های کامپیوتر مدارس گرفته تا مدارج بالا در سیلیکون‌ولی، جهان فناوری همواره جایگاه جولان پسران بوده است.» وزارت کار ایالات متحده پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۰ میلادی، ۱.۴ میلیون فرصت شغلی برای متخصصین کامپیوتر به‌وجود خواهد آمد. با این وجود، انتظار می‌رود که دانشگاه‌های سرتاسر ایالات متحده، تنها ۲۹ درصد از واجدین شرایط برای این شغل‌ها را تربیت کنند. زنان شصت درصد از دانشجویانی که امروز در کالج‌های ایالات متحده مشغول تحصیل هستند را تشکیل می‌دهند. با این وجود، زنان امروز تنها ۱۲ درصد از کل دانش‌آموختگان رشتة کامپیوتر را شامل می‌شوند. در سال ۱۹۸۴، این میزان، ۳۷ درصد بود. به‌این ترتیب، به‌نظر می‌رسد که درصد زنان متخصص در زمینة کامپیوتر و فناوری اطلاعات در ایالات متحده، رو به کاهش است. از طرف دیگر، نیازهای صنعت ایجاب می‌کنند که گنجایش ظرف استعدادهای حیطة فناوری اطلاعات گسترش پیدا کند.

با این‌که زنان نیمی از نیروی کار ایالات متحده را تشکیل می‌دهند، اما تنها ۲۵ درصد از شغل‌های موجود در زمینه‌های فنی و کامپیوتری را در اختیار خود دارند. ساوجانی می‌گوید: «شما در جامعة امروزی هرگز نمی‌توانید بگویید: «من خواندن بلد نیستم.» گفتن چنین حرفی در جامعه امروز قابل قبول نیست.» وی ادامه می‌دهد: «اما در جامعة کنونی هیچ بعید نیست و کاملاً عادی است که یک دختر بگوید: «من از ریاضیات متنفرم» یا «ریاضی من خوب نیست.»» این روند باید تغییر پیدا کند. بسیاری از پژوهش‌گران آتی در مدارس تحصیل می‌کنند، اما دختران زنان در مدرسه با درس فناوری اطلاعات با بیشترین چالش روبه‌رو هستند. دختران مدرسه‌ای باید این شانس را داشته باشند که در کنار دختران دیگر بنشینند و کدنویسی کنند؛ آن هم بدون قضاوت، بدون برچسب، بدون نمره؛ تنها کامپیوتر را روشن کنند و به کدنویسی بپردازند.

مانع شماره یک در این راه، عبارت است از آشنایی. ۷۷ درصد از زنان می‌گویند به‌طور جدی در مورد کار در زمینه فناوری اطلاعات فکر نکرده‌اند و کسی را نمی‌شناسند که در صنعت فناوری اطلاعات کار کرده باشد. بِکی بلالوک این‌طور توضیح می‌دهد: «خیلی سخت و دشوار است کاری را انجام بدهید که تا به‌حال ندیده باشید کسی آن را انجام داده است.» به همین دلیل است که بروز و ظهور الگوهای فناوری اطلاعات از جنس زنان، اهمیت بسیاری دارند.

یک پروژه پژوهشی با نام «عامل آتنا» به شناسایی آنتی ژن‌هایی در فرهنگ سازمانی می‌پردازد که بر مسیر کاری زنان در رشته‌های علوم پایه، مهندسی، و فناوری اثرگذار هستند. در واقع این امکان وجود دارد که فرهنگ مردسالارانه، زنان شاغل در عرصه فناوری را به حاشیه براند. اگر یک خانم، تنها خانمِ یک تیم یا واحد کاری باشد، این مسئله می‌تواند او را در تنهایی خود ایزوله کند.

نرخ ریزش زنان موجب می‌شود تا آنها حداکثر ۱۰ سال در کار خود شاغل باشند. زنان در طول سال‌های دهة سی زندگی خود، شاهد یک تجربة طاقت‌فرسا هستند. شرکت‌هایی که برای پرسنل زن خود پشتیبانی فراهم می‌کنند، می‌تواند تا حد بسیار زیادی از ریزش آنها جلوگیری نمایند. به‌این ترتیب، و با این وصف، اکنون که در سال ۲۰۱۵ میلادی هستیم، شما چه اقدامی می‌توانید انجام دهید تا دپارتمان فناوری اطلاعات شرکت‌تان، به محیط راحت‌تری برای خانم‌ها تبدیل شود؟

منبع: ماهنامه دنیای کامپیوتر و ارتباطات