ایتنا - وجود یک سیاه‌چاله بدون افق رویداد (تکینگی برهنه) برای فیزیکدانان چنان نگران‌کننده است که حدس می‌زنند شاید طبیعت به‌هیچ‌وجه اجازه نمی‌دهد آنها وجود داشته باشند – اما تاکنون هیچ مدرکی در تأیید این عقیده نیافته‌اند.

سیاهچاله‌ها مناطقی با تراکم بی‌نهایت هستند که به عنوان تکینگی یا نقاط منفرد شناخته می‌شوند و بنابر قوانین فیزیک، معمولاً هر یک از آنها یک افق رویداد دارند؛ یعنی مرزی بدون بازگشت که اگر در از آن عبور کنید، دیگر هرگز از آن بیرون نخواهید آمد.
 
ولی آیا ممکن است که بعضی سیاهچاله‌ها برهنه باشند؛ یعنی اصلاً افق رویداد نداشته باشند؟ تا آنجا که می‌دانیم، تکینگی‌ها همیشه در افق رویدادها دچار اعوجاج و پیچش می‌شوند؛ اما نگاه دقیق‌تری به نظریه ریاضی نسبیت عام نشان می‌دهد که شاید هم اینطور نباشد.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از Livescience، پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که در صورت وجود سیاهچاله‌های برهنه در کیهان، می‌توان آنها را تشخیص داد: با نگاه به حلقه نوری که در اطراف آنهاست.
 
سیاهچاله‌ها، نتیجهٔ ریاضی نظریهٔ نسبیت عام انیشتین هستند. این معادلات به ما می‌گویند که اگر توده‌ای از ماده دچار فروریزی در خودش بشود و حجم آن بیش از حد کوچک گردد، جاذبه همان ماده سبب کوچک شدن بیشتر آن خواهد شد تا جایی که به یک نقطهٔ بی‌نهایت کوچک تبدیل خواهد شد که «تکینگی» نام دارد. نیروی گرانش تکینگی، بی‌نهایت قوی است. اجسام با سرعتی بیشتر از سرعت نور به سمت آن کشیده می‌شوند. در نزدیک تکینگی، فیزیک نسبیت عام دیگر نمی‌تواند مسیر آینده ذرات را پیش‌بینی کند.
 
خوشبختانه، تا آنجا که ما می‌دانیم، همهٔ تکینگی‌ها توسط یک افق رویداد احاطه شده‌اند. افق رویداد فاصله‌ای از تکینگی است که در آن فاصله جاذبه آنقدر قوی است که می‌تواند هر چیزی را به خود جلب کند. برای فرار از افق رویداد باید سریعتر از سرعت نور حرکت کنید. در واقع افق رویداد همان چیزی است که باعث سیاه به‌نظر رسیدن سیاهچاله می‌شود؛ چون حتی نور هم نمی‌تواند از آنها فرار کند.
 
از زمانی که ما برای نخستین بار به وجود سیاهچاله‌ها پی بردیم، به این فکر افتادیم که آیا امکان ایجاد یک تکینگی بدون افق رویداد متناظر هم وجود دارد یا نه – همان تکینگی اصطلاحاً «برهنه». این مکان بسیار خطرناک خواهد بود؛ زیرا قوانین فیزیک در آن اجرا دچار شکست و اختلال خواهند شد. در مورد سیاهچاله‌های معمول، می‌دانیم که تکینگی به‌صورتی امن زیر یک افق رویداد قرار گرفته و بنابراین حتی اگر خود سیاهچاله هم مکان وحشتناکی باشد، دست‌کم هر اتفاقی که در آنجا بیفتد، از بقیه کیهان جدا و مجزاست.
 
اگر تکینگی‌های برهنه وجود داشته باشند، مطمئناً سیاه‌چاله‌هایی معمول نیستند. ما فقط یک روش تأییدشده برای شکل‌گیری تکینگی‌ها را می‌دانیم و آن زمانی است که سوخت یک ستاره غول‌پیکر تمام شود و در خودش فرو بریزد. وقتی هم که این اتفاق می‌افتد، به طور طبیعی یک افق رویداد برای تکینگی تشکیل می‌شود. از سوی دیگر، وجود یک تکینگی برهنه برای فیزیکدانان چنان نگران‌کننده است که حدس می‌زنند شاید طبیعت به‌هیچ‌وجه اجازه ندهد چنین شیئی وجود داشته باشد – هرچند که تاکنون هیچ مدرکی در تأیید این عقیده نیافته‌اند.