ایتنا - به گفته محقق ارشد این مطالعه، دکتر محمد صابریان، این مطلعه اولیه به امکانپذیری بازیافت ماسکهای یکبارمصرف در جاده‌ها پرداخته است. این تیم دریافت که نه تنها این بازیافت کارائی دارد بلکه منافع مهندسی واقعی در پی دارد.

محققان در دانشگاه RMIT در حال تحقیق درباره یافتن راهکاری برای حجم عظیم ماسک‌های دورریخته‌شده‌ای هستند که در طی پاندمی کرونا به وجود آمده‌اند. محققان این دانشگاه روش‌هایی را برای بازیافت ماسک‌های مستعمل برای ساخت جاده‌ها در آنچه یک راهکار اقتصادی چرخه‌ای برای ضایعات تولید شده در طی این پاندمی نامیده می‌شود نشان داده‌اند. استفاده از متریال ماسک صورت بازیاف‌شده برای ساخت یک کیلومتر از یک جاده دولاینه می‌تواند موجب استفاده از حدود 3 میلیون ماسک و جلوگیری از رفتن 93 تن ضایعات به یک انباشتگاه (لندفیل) شود.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از اسلش‌گیر، این ماده استفاده شده برای ساخت جاده‌ها ترکیبی از ماسکهای یکبارمصرف ریزشده و نخاله‌های ساختمانی پردازش‌شده است. این ماده با استانداردهای ایمنی مهندسی عمران مطابقت دارد. به گفته این پژوهشگران، آنالیز آنها نشان داده است که این ماسک‌ها به افزایش سفتی و استقامت محصول نهایی، که برای استفاده شدن برای لایه‌های پایه جاده‌ها و راهروها طراحی شده است، کمک می‌کنند. این مطالعه جدید نخستین مطالعه‌ای است که به بررسی کاربردهای ساختمانی عمرانی بالقوه برای ماسک‌های جراحی یکبارمصرف می‌پردازد.
 
یافتن راهی برای مدیریت ماسک‌های صورت و دیگر ضایعات تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) به وجود آمده در طی همه‌گیری کرونا یک دغدغه جدی است. حدود 6.8 میلیارد ماسک یکبارمصرف هر روز در نقاط مختلف جهان استفاده می‌شود. این مطالعه به بررسی تاثیر و خطرات محیط زیستی مرتبط با دورریز PPE مستعمل پرداخته است.