ایتنا - کهکشان‌های پس‌زمینه دوردست در این تصویر که در میدان دید با پهنای متوسط قرار دارند، شامل کهکشان NGC 6207 نیز می‌شوند که در قسمت پایین و سمت راست واقع شده است.

ادموند هالی، ستاره‌شناس شهیر انگلیسی در سال ۱۷۱۶ گفت: «این شیء مثل یک لکهٔ روشن ولی کوچک است، اما وقتی آسمان آرام است و ماه وجود نداشته باشد، خودش را به چشمان غیرمسلح هم می‌نمایاند».
 
البته اکنون شیء بزرگ کروی با نام M13، چندان به‌عنوان یک خوشهٔ بزرگ کروی در صورت فلکی هرکول یا زانوزده (که یکی از درخشان‌ترین خوشه‌های ستاره‌ای کروی در آسمان شمال است) به‌شمار نمی‌رود. نماهای تلسکوپی از این دست، منظره‌ای مملو از صدها هزار ستاره در این خوشهٔ تماشایی را آشکار می‌کند. این ستاره‌های خوشه‌ای که در فاصلهٔ ۲۵ هزار سال نوری از ما قرار دارند، منطقه‌ای با قطر ۱۵۰ سال نوری تشکیل می‌دهند.
 
صد ستارهٔ نزدیک به هستهٔ این خوشه، فاصله‌ای نزدیک به تنها ۳ سال نوری تشکیل می‌دهند. در مقام مقایسه می‌توان گفت که نزدیکترین ستاره به خورشید، بیش از ۴ سال نوری از آن فاصله دارد. دامنه جالب‌توجهی از روشنایی ثبت شده در این تصویر، حاوی ستاره‌هایی است که تا هستهٔ خوشه متراکم کشیده شده‌اند.
 
کهکشانهای پس‌زمینه دوردست در این تصویر که در میدان دید با پهنای متوسط قرار دارند، شامل کهکشان NGC 6207 نیز می‌شوند که در قسمت پایین و سمت راست واقع شده است.