ایتنا - محققان مرکز مهندسی عصبی و بیولوژیکی ویس، دو آرایه میکروالکترودی داخل مغزی را با عمل جراحی در مغز بیمار کار گذاشتند.

یک فرد کاملا فلج که نمی‌توانست صحبت کند یا چشمانش را حرکت دهد، توانست با استفاده از یک رابط بسیار پیشرفته مغز و رایانه (BCI) ارتباط برقرار کند.

این بیمار مرد ۳۴ ساله که به دلیل ابتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک «ای‌ال‌اس» (ALS) -یک بیماری عصبی پیش‌رونده که مبتلایان به آن قدرت حرکت و تکلم خود را از دست می‌دهند- بی‌حرکت مانده بود، به این دستگاه مجهز شد. 

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، دستگاه‌های ارتباطی مخصوص بیماران ای‌ال‌اس در حال حاضر بر حرکت چشم یا ماهیچه‌های صورت متکی‌اند که معروف‌ترین آن از طریق سیستم استفان هاوکینگ است. با این حال، این فناوری جدید نشان می‌دهد که شاید ارتباط کلامی برای بیمارانی که دیگر اختیار عضلات خود را ندارند، ممکن باشد.

محققان مرکز مهندسی عصبی و بیولوژیکی ویس (Wyss) در ژنو سوییس، این دو آرایه میکروالکترودی داخل مغزی را با عمل جراحی در قشر حرکتی مغز بیمار کار گذاشتند تا سیگنال‌های مغزی را که معمولا در برقراری ارتباط کاربرد دارد، شناسایی کنند.

در طول یک دوره‌ دو ساله، بیمار یاد گرفت چگونه فعالیت مغزی ایجاد کند که بتوان آن را با یک مدل یادگیری ماشینی رمزگشایی کرد. این به آن‌ها اجازه می‌دهد به سادگی با فکر کردن، پاسخ «بله» یا «نه» بدهند.

به گزارش ایتنا، این بیمار با کمک یک برنامه متن‌خوان که می‌تواند حروف الفبا را بلند بخواند، توانست جملات کاملی بسازد.

دکتر جوناس زیمرمان عصب‌شناس ارشد مرکز ویس گفت: «پیش‌تر نیز افراد فلج موفق شده بودند با کمک بی‌سی‌آی با دیگران ارتباط برقرار کنند اما تا جایی که می‌دانیم مطالعه ما اولین پژوهشی است که توانست به کسی که دیگر هیچ‌گونه حرکت اختیاری ندارد، قدرت ارتباط بدهد و بدین ترتیب بی‌سی‌آی تنها وسیله ارتباطی او است.»

«این پژوهش پاسخ این سوال دیرینه را که آیا مغز افراد مبتلا به سندروم قفل‌شدگی کامل که اختیار حرکت کل ماهیچه‌ها از جمله حرکت چشم‌ها و دهان را از دست داده‌اند، توانایی تولید دستورات ارتباطی را از دست داده است یا نه، یافته است.»

محققان موفق شدند بیشتر آزمایش‌های‌ این فناوری را در خانه بیمار که محل زندگی او و خانواده‌اش است، انجام دهند.

جورج کوواس، کارشناس ارشد فناوری مرکز ویس، گفت: «این برای افراد مبتلا به ای‌ال‌اس که خارج از محیط بیمارستان از آنان پرستاری می‌شود، گامی مهم است.»

«بیمار و خانواده‌اش می‌توانند در محیط زندگی خود از این فناوری استفاده کنند و این نمونه خوبی از این است که پیشرفت فناوری در عرصه بی‌سی‌آی می‌تواند چه اثرات مستقیمی داشته باشد.»

برای استفاده از بی‌سی‌آی در سطح وسیع باید تحقیقات بیشتری در زمینه طول عمر، میزان ایمنی و بازدهی آن انجام شود. البته محققان امیدوارند این فناوری را توسعه دهند تا به سایر افرادی که مشکلات ارتباطی و حرکتی دارند نیز کمک کند.