ایتنا - دانشمندان بر این باورند که سیارات سنگی جوان‌تر به احتمال بیشتری ممکن است میزبان اقلیمی معتدل مشابه زمین باشند.

به‌طورکلی تمرکز دانشمندان بر سیاراتی است که در «منطقه گلدیلاکس» (یا اصطلاحا کمربند حیات) واقع شده‌اند، ناحیه‌ای که یک سیاره می‌تواند برای اینکه آب در سطح آن شکل بگیرد، بدون اینکه خیلی داغ یا خیلی سرد شود، به دور ستاره میزبان بگردد.

اگرچه این تنها عامل مهم نیست. حفظ نوعی شرایط اقلیمی لازم برای به وجود آمدن حیات، مستلزم آن است که یک سیاره از گرمای کافی برای تامین انرژی چرخه کربن برخوردار باشد.

منبع عمده و اولیه این انرژی، تجزیه رادیواکتیو توریُم و پتاسیم است که می‌تواند جریان همرفتی را در گوشته سیاره- لایه سنگی بین پوسته و هسته بیرونی - به راه بیندازد. 

در ادامه، گاز دی‌اکسید کربن حاصل از آن‌ که مانند بخشی از این فرآیند خارج می‌شود، به جو می‌رسد که به گرم نگه داشتن سیاره کمک می‌کند.

دکتر کیمان آنتربورن، نویسنده اصلی این مقاله در آستروفیزیکال ژورنال در خصوص این پژوهش می‌گوید: «ما می‌دانیم که این عناصر رادیواکتیو برای کنترل شرایط اقلیمی ضروری‌اند، اما نمی‌دانیم این عناصر تا چه زمانی می‌توانند این کار را انجام دهند، زیرا به مرور زمان تجزیه می‌شوند.»

«همچنین، عناصر رادیواکتیو به‌طور یکنواخت در سراسر کهکشان توزیع نشده‌اند و حرارت سیارات به‌موازات افزایش سن آن‌ها، خارج می‌شود و گاززدایی پایان می‌یابد. ازآن‌جایی ‌که این سیارات در مقایسه با زمین می‌توانند از میزان بیشتر یا کمتری از این عناصر برخوردار باشند، ما می‌خواستیم دریابیم که چگونه این میزان تغییر در میزان مواد رادیواکتیو ممکن است بر مدت زمانی که سیارات فراخورشیدی سنگی می‌توانند میزبان اقلیمی معتدل مشابه زمین باشند تاثیر بگذارند.»