ایتنا - دانشمندان از اینکه هسته زمین، پابه‌پای سطح زمین نمی‌چرخد و گاهی در جهت مخالف می‌چرخد شگفت‌زده شده‌اند.

هسته زمین همراه با سایر قسمت‌های سیاره ما نمی‌چرخد، بلکه گاهی چرخش آن سریع‌تر است و گاهی هم در جهت عکس می‌چرخد. 

دکتر ویدال طی سخنانی گفت: «هسته داخلی ثابت نیست.» «هسته داخلی زیر پای ما حرکت می‌کند و به نظر می‌رسد هر شش سال یکبار چند کیلومتر عقب و جلو می‌رود.»

به گزارش ایتنا و به نقل  از ایندیپندنت، این کشفی است که می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری از هسته زمین پیدا کنند و از این موضوع سر دربیاورند که هسته زمین، چگونه میدانی ژئومغناطیسی ایجاد می‌کند که مانع پرتوهای فضایی می‌شود و حیات را ممکن می‌سازد، و این کشف چه بسا توضیح دهد که چرا طول مدت روز با گذشت زمان، در نوسان است.

زمین از درون به بیرون، از یک هسته داخلی جامد تشکیل شده است که با یک هسته بیرونی آهن مایع، یک گوشته سنگی ضخیم، و سپس پوسته نازک و اتمسفری که در آن حیات وجود دارد، احاطه شده است.

هسته داخلی در عمق بیش از ۶۳۰۰ کیلومتر زیر سطح، غیرقابل دسترسی است و دانشمندان زمین‌شناسی باید ویژگی‌ها و رفتار آن را از طریق اندازه‌گیری‌های غیرمستقیم و اثرات آن متوجه شوند. برای نمونه، دانشمندان از آنجایی که فلز جامد که در هسته خارجی فلز مایع می‌چرخد، «ژئودینامو» است و میدان مغناطیسی سیاره را ایجاد می‌کند، می‌دانند که هسته داخلی می‌چرخد.

اما دانشمندان در خصوص داده‌هایی که نشان می‌دادند هسته داخلی احتمالا سرعت چرخش خود را در مقایسه با سطح زمین تغییر می‌دهد، متعجب و سردرگم شده بودند.

دکتر ویدال طی اظهاراتی گفت: «بر اساس یافته‌های ما، می‌توانیم تغییرات سطح زمین را در مقایسه با هسته داخلی آن مشاهده کنیم، همانطور که به مدت ۲۰ سال گفته شده بود. با این حال، جدیدترین مشاهده‌های ما نشان می‌دهد که هسته داخلی از سال ۷۱-۱۹۶۹ کمی کندتر چرخیده و سپس از سال ۷۴-۱۹۷۱ به سوی دیگر حرکت کرده است.»

چرخش کوچک هسته درونی سیاره از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱، نسبت به گوشته و پوسته زمین، به سمت غرب بوده است. از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴، چرخش بزرگ هسته داخلی، سریع‌تر از پوسته و گوشته به سمت شرق انجام شده است.

دکتر ویدال افزود تغییر در چرخش هسته داخلی با تغییر طول روز در مقیاس میلی‌ثانیه‌ای که پژوهشگران آن را در یک دوره شش‌ساله به‌‌طور مستقل مشاهده کرده‌اند، مرتبط است. روز در طول دوره چرخش کوچک هسته داخلی (یعنی از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱) به مدت ۰.۰۱ میلی ثانیه کوتاه‌تر و طی دوره چرخش بزرگ (از ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴) به میزان ۰.۱۲ میلی ثانیه طولانی‌تر شد.