ايتنا - نگاهی به وضعیت اینترنت ثابت ایران

به گزارش ایسنا، طی سال‌های گذشته، روند استفاده از اینترنت از سرعت‌های کیلوبیتی در اینترنت دایال‌آپ، رفته‌رفته جای خود را به فناوری ADSL داد که سرعتی به مراتب بیش‌تر داشته و سرعت‌هایی تا ۵۲۱ کیلوبیت‌برثانیه و حتی ۱۶ مگابیت را هم پوشش می‌داد و اکنون نوبت به فیبر نوری است که سرعت‌هایی به مراتب بالاتر را برای کاربران به ارمغان آورد.

در حال حاضر، انواع سرویس‌های موجود اینترنت در ایران، به‌دلیل داشتن ویژگی‌های متمایز از هم، برای کاربران با شرایط مکانی و موقعیتی متفاوت ارائه می‌شود. یکی از انواع اینترنت پرسرعت، اینترنت ثابت است که اینترنت‌های‌ ADSL، VDSL و FTTX را شامل می‌شود؛ این دسته به یک مکان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیکی محدود هستند و خارج از این محدوده‌ی مشخص، امکان استفاده از این سرویس وجود ندارد.

طبق آمار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تا پایان سه ماهه اول سال ۱۴۰۱، مشترکان خانگی و تجاری ارتباطات پهن‌باند ثابت، ۱۱میلیون و ۳۵ هزار و ۲۴ نفر را شامل‌ می‌شود که ضریب نفوذ را به ۱۳.۰۳ رسانده، این در حالی است که تا پایان سه ماهه چهارم ۱۴۰۰، تعداد مشترکان ارتباطات پهن‌باند ثابت، حدود ۱۱ میلیون و ۵۰ هزار نفر بوده و ضریب نفوذ به ۱۳.۱۵ رسیده بود.

تعداد مشترکان پهن‌باند ثابت به تفکیک در جدول زیر آمده است که نشان می‌دهد تا پایان سه ماهه اول سال ۱۴۰۱، بیشترین کاربران از فناوری xDSL (شامل ADSL و VDSL که سرعت بیشتری دارد) استفاده می‌کنند که بالغ بر ۸ میلیون و ۶۷۸ هزار ۱۰۷ کاربر است. در جایگاه دوم، اینترنت TD-LTE قرار دارد که بالغ‌بر یک میلیون و ۷۵۸ هزار و ۳۴۳ کاربر است. پس از آن، کاربران وای‌فای هستند که ۳۸۸ هزار و ۹۷۷ مشترک را شامل می‌شوند. کاربران FTTx یا اینترنت فیبر نوری، در جایگاه بعدی قرار دارند که ۲۰۹ هزار و ۷۱۹ مشترک هستند.

اینترنت ADSL با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون ایجاد مزاحمت برای تماس‌های صوتی (اتفاقی که در دایال‌آپ رخ می‌داد)، اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم می‌آورد. اتصال اینترنت ADSL را می‌توان روی خطوط تلفن ثابت ایجاد کرد و نیازی به کابل‌کشی و نصب خطوط جدید ندارد. این سرویس با محدودیت‌هایی از جمله سرعت دانلود کمتر از ۲۴ مگابیت‌برثانیه و سرعت آپلود کمتر از دو مگابیت روبه‌روست.

در مقابل، اینترنت VDSL روی بسترهای کابل‌های شبکه است و برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی‌کند و نیاز به کابل‌کشی دارد. سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به پنج برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن نیز ۱۰ برابر ADSL است.

اینترنت فیبر نوری (FTTx) مبتنی بر کابل‌های فیبر نوری است و از کابل‌های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی‌کند و کابل‌های فیبر نوری انتقال‌دهنده اطلاعات هستند. به دلیل استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال‌های نوری، کیفیت و سرعت بیش‌تری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می‌تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس‌دهنده ارایه دهد و سرعتی بالغ بر یک گیگابیت دارد.

اینترنت TD-LTE نیز حداکثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداکثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت این سرویس قطع سرویس در صورت جابجایی بین آنتن‌ها، کاهش کیفیت سرویس با افزایش فاصله کاربر از آنتن و یا وجود اختلال‌های رادیویی، تعرفه بالاتر به دلیل نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فرکانس رادیویی است.