ایتنا - این کشف به اخترشناسان کمک می‌کند تا بیشتر درباره منشا کیهان بدانند.

این ستارگان اولیه که تنها ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد گیتی شکل گرفتند، به‌قدری پرجرم بودند که وقتی در پایان عمر خود به ابرنواخترها تبدیل شدند، عناصر سنگین آن‌ها همچون اجزای سازنده سیارات، در سراسر گیتی منفجر و پراکنده شدند.

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، دانشمندان این ستارگان را جمعیت ستاره‌ای نوع سوم می‌نامند که با داغ بودن بسیار و فقدان محتوای فلزی شناخته می‌شوند. ستارگان جمعیت ستاره‌ای نوع یکم مانند خورشید ما، غنی از فلز و بسیار جوان‌تر‌ند. ستارگان جمعیت ستاره‌ای نوع دوم کمی محتوای فلزی د‌ارند و مقدار کمی عناصر سنگین‌تر از هلیوم دارند. تاکنون هیچ مدرک مستقیمی برای جمعیت ستاره‌ای نوع سوم وجود نداشته است.

پژوهشگران «آزمایشگاه ملی نجوم نوری و فروسرخ» (NOIRLab) با استفاده از تلسکوپ ۸.۱ متری جمنای شمالی در هاوایی، نسبتی از عناصری را که تنها می‌توانست از یک ستاره نخستین، یک ستاره با ابعاد ۳۰۰ برابر خورشید ما آمده باشد یافتند.

میزان آهن موجود در این مواد بیش از ۱۰ برابر منیزیم بود که در مقایسه با مقدار این عناصر موجود در خورشید ما - نسبت بسیار بالایی است. گمان می‌رود که دلیل این مسئله این است که مرگ این ستاره، یک ابرنواختر ناپایدار دوتایی بوده، زمانی که فوتون‌های مرکز یک ستاره به‌طور خودبه‌خود به الکترون و پوزیترون تبدیل می‌شوند - فشار تابش را در داخل ستاره کاهش می‌دهد و ستاره دچار رُمبش شده و فرومی‌پاشد.