ایتنا - پژوهشگران دو ستاره کوتوله سفید را در فاصله حدود ۹۰ سال نوری از زمین کشف کرده‌اند.

ستاره‌ای مانند خورشید ما در نهایت، بیشتر سوخت گرماهسته‌ای خود را مصرف خواهد کرد، ابتدا تا حد تبدیل شدن به یک ستاره غول سرخ عظیم متورم می‌شود و سپس منقبض و سرد می‌شود و به یک ستاره کوتوله سفید کوچک‌تر تبدیل می‌شود.

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، پژوهشگران دانشگاه وارویک دو ستاره کوتوله سفید را در فاصله حدود ۹۰ سال نوری از زمین کشف کرده‌اند که رنگ نور آن‌ها به دلیل وجود مواد سیارات سنگی [به جا مانده از] قبل، تغییر می‌کند. مرحله تبدیل شدن ستاره به غول سرخ، احتمالا این سیارات سنگی را که بر روی ستاره سقوط می‌کنند از بین برده است. بر اساس مقاله‌ای که روز شنبه در «اطلاعیه‌های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم» (MNRAS) منتشر شد، ستاره کوتوله سفید «دابلیودی‌جی ۴۰۳۵-۲۱۴۷» (WDJ2147-4035) کمی مایل به سرخ حدود ۱۰.۷ میلیارد سال عمر دارد، در حالی که دومین ستاره متمایل به آبی، «دابلیودی‌جی ۰۲۳۳+۱۹۲۲» (WDJ1922+0233)، کمی جوان‌تر است.

ابیگیل المز، دانشجوی دکترای فیزیک دانشگاه وارویک و نویسنده اصلی این مقاله، در اظهاراتی گفت: «ما در حال یافتن پیرترین بقایای ستاره‌ای در کهکشان راه شیری هستیم که سیاراتی که زمانی شبیه زمین بوده‌اند، آن را آلوده کرده‌اند.» «این شگفت‌انگیز است که فکر کنیم این در مقیاس زمانی ۱۰ میلیارد سال رخ داده است و این سیارات، بسیار قبل از شکل‌گیری زمین از بین رفته‌اند.»

پژوهشگران ابتدا این دو ستاره را با استفاده از رصدخانه فضایی گایا، سازمان فضایی اروپا شناسایی کردند. آن‌ها سپس برای تجزیه‌وتحلیل نور ستاره‌ها از ابزار طیف‌نگاری «ایکس ‌شوتر» رصدخانه جنوبی اروپا استفاده کردند تا مواد موجود در آن ستاره‌ها را بررسی کنند.

ستاره متمایل به سرخ «دابلیودی‌جی ۴۰۳۵-۲۱۴۷» نشانه‌هایی از آلوده شدن آن با سدیم، لیتیوم، پتاسیم و احتمالا کربن ناشی از بقایای سیارات پیرامون ستاره را نشان داد.

خانم المز گفت: ستاره سرخ «دابلیودی‌جی ۴۰۳۵-۲۱۴۷» یک معما است، زیرا پسماندهای سیاره‌ای به هم چسبیده یا اصطلاحا برافزایش یافته آن بسیار سرشار از لیتیوم و پتاسیم‌اند و این برخلاف آن چیزی است که در منظومه شمسی خودمان شناخته شده است.» «این یک کوتوله سفید بسیار جالب است، زیرا دمای سطحی فوق‌العاده سرد، فلزاتی که آن را آلوده‌ کرده‌اند، سن بالا و مغناطیسی بودنش، آن را بسیار استثنایی می‌کند.»

به نظر می‌رسد ستاره متمایل به آبی «دابلیودی‌جی ۰۲۳۳+۱۹۲۲» با موادی بسیار شبیه پوسته زمین در ترکیباتشان، آلوده شده است.

خانم المز با افزودن این‌که همچنین ستارگان دیگر با دوره عمر مشابه با خورشید ما با این سرنوشت که به کوتوله‌های سفید تبدیل شوند وجود دارند، گفت: «این ستاره‌های آلوده به فلز نشان می‌دهند که زمین منحصربه‌فرد نیست: منظومه‌های سیاره‌ای دیگری با اجسام سیاره‌ای مشابه زمین در آنجا وجود دارند.» «کوتوله‌های سفید سرد که از پیرترین ستاره‌های کهکشان ما تشکیل شده‌اند، اطلاعاتی درباره شکل‌گیری و تکامل منظومه‌های سیاره‌ای پیرامون قدیمی‌ترین ستاره‌های کهکشان راه شیری ارائه می‌کنند.»