ایتنا - استخوان‌ها و دندان‌های تکه‌تکه‌شده در غاری واقع در کوه‌های برفی سیبری، نخستین شواهد اجمالی از یک خانواده نئاندرتال را نشان می‌دهد.

بیش از ۵۰ هزار سال پیش، گروهی از بزرگسالان و بچه‌ها در حالی که در کمپ شکارشان پناه می‌گرفتند، جان خود را از دست دادند و این یافته، کامل‌ترین مجموعه ژنوم‌های نئاندرتال را تا به امروز در اختیار باستان‌شناسان و ژنتیک‌دانان قرار داده است.

به گزارش ایتنا و به نقل از لایوساینس، در حدود ۱۰۰ کیلومتری غرب غار دنیسووا (که بیش از یک دهه پیش، شواهدی از گونه منقرض‌شده انسان به نام «دنیسووان‌ها» (Denisovans) را ارائه کرد)، غار چاگیرسکایا (Chagyrskaya) قرار دارد، یعنی جایی که در سال ۲۰۱۹ حفاری‌ها منجر به یافتن نزدیک به ۹۰۰۰۰ مصنوعات سنگی شد: ابزارهای استخوانی، بقایای جانوری و گیاهی و ۷۴ فسیل نئاندرتال.

بقایای ارگانیک غار چاگیرسکایا که گمان می‌رفت یک کمپ کوتاه‌مدت برای شکار گاومیش کوهان‌دار آمریکایی باشد، بین ۵۱ هزار تا ۵۹ هزار سال قدمت داشتند. گرده‌ها و بقایای حیوانات نشان می‌دهند در مدت کوتاهی که نئاندرتال‌ها چاگیرسکایا را اشغال کردند، آب و هوا بسیار سرد بود.
 
تحلیل جدیدی که ماه گذشته در نشریه نیچر به چاپ رسید، به ساختار ژنتیکی نئاندرتال‌ها در چاگیرسکایا و غار همسایه اوکلادنیکوف می‌پردازد. این مطالعه ۱۳ ژنوم شگفت‌انگیز را به دست آورد که تقریباً تعداد توالی‌های ژنوم کامل نئاندرتال موجود را دو برابر می‌کرد.

با این که کار قبلی اندازه جوامع نئاندرتال را بر اساس ردپاها و الگوهای استفاده از مکان تخمین زده بود، اما تحلیل ژنومی جدید مستقیماً این فرضیه را که نئاندرتال‌ها در گروه‌های بیولوژیکی مرتبط با ۲۰ نفر یا کمتر زندگی می‌کردند، به بوتهٔ آزمایش سپرد.
 
بر اساس این مقاله، داده‌های ژنتیکی یازده نئاندرتال که در غار چاگیرسکایا یافت شد، نخستین شواهد غیرقابل انکار از روابط خانوادگی نئاندرتال‌ها را به محققان ارائه داد. دی‌ان‌ای دو فرد (یک مرد بالغ و یک زن نوجوان) حاکی از یک «رابطه درجه یک» بود؛ به این معنی که ممکن بود آنها مادر و پسر، برادر و خواهر، یا پدر و دختر باشند.
 
اما دی‌ان‌ای میتوکندریایی ناهمسان آنها (یعنی mtDNA) که عموماً از مادر به فرزند منتقل می‌شود، دو جفت اول را رد کرد و فرضیهٔ پدر و دختر نوجوانش را پیش روی پژوهشگران گذاشت.