ایتنا - اسب‌های بالغ اغلب دست‌کم ۵ ساعت در روز می‌خوابند و می‌توانند بیشتر آن را در حالت ایستاده به سر ببرند.

پاسخ به این پرسش را می‌توان این ‌گونه خلاصه کرد: بقا! در واقع اسب‌ها به این دلیل در حالت ایستاده به خواب می‌روند که از یک سو نیازشان به خواب را برآورده کنند و از سوی دیگر، در برابر تهدید مداوم شکارچیان آمادگی داشته باشند.

لایو ساینس در گزارشی که در این باره منتشر کرده است می‌نویسد که نسب اسب‌ها به گروهی از جانوران به نام «اسبان» با نام علمی «اکوئیده» می‌رسد که شکار می‌شدند. خوابیدن ایستاده روی سُم‌ برای آن‌ها در واقع نوعی سازگاری زیستی علیه جانوران شکارچی بود.

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، کارن ویت، متخصص اسب در دانشگاه ایالتی میشیگان، در ایمیلی به لایوساینس می‌نویسد که ایستاده خوابیدن به اسب‌ها به معنای واقعی کلمه به آن‌ها امکان می‌دهد از جای خود بپرند و از دست جانوران مهاجم و شکارچی فرار کنند و بدین ترتیب، نسبت به زمانی که دراز کشیده‌ و خوابیده‌اند، بخت بیشتری برای بقا داشته باشند.

اسب‌ها جانوران بزرگی‌اند و از این رو، برای بلند شدن از زمین، زمان و انرژی بیشتری لازم دارند. از این رو، اسب ایستاده، در هنگام بیدار شدن از خواب، بسیار بهتر از اسب خوابیده می‌تواند فرار کند. این موضوع در مورد دیگر طعمه‌های علف‌خوار بزرگ از جمله گورخر، گاومیش کوهان‌دار، فیل، و زرافه نیز صدق می‌کند که همگی ایستاده می‌خوابند.

اسب‌ها ویژگی‌های کالبدشناختی (آناتومیک) خاصی دارند که به آن‌ها امکان می‌دهد روی سم‌هایشان بمانند و ایستاده بخوابند.

به گفته ویت، این ویژگی‌ها، که «سامانه ایستا ماندن» شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از تاندون‌ها و رباط‌ها را در بر می‌گیرد- بافت‌های نرمی که به ترتیب، عضله را به استخوان و استخوان را به استخوان دیگر متصل می‌کنند- و در هر دو پاهای جلو و عقب وجود دارد. هنگامی که اسب ماهیچه‌های پای خود را شل می‌کند، رباط‌ها و تاندون‌ها مانند نوارهای کششی عمل می‌کنند که مفاصل شانه و زانو و مچ پا را ثابت نگه می‌دارند. این موضوع به اسب امکان می‌دهد که بدون نیاز به تنش زیاد در عضلاتش ایستاده بماند.