ایتنا - دانشمندان می‌گویند که سیاره زحل (کیوان) طوفان‌های طولانی‌مدتی دارد که قرن‌ها ادامه می‌یابد و جو (اتمسفر) این سیاره را آشفته می‌کند.

زحل، یا همان سیاره کیوان، پیش از این تا حدودی آرام‌تر از غول گازی منظومه شمسی یعنی سیاره مشتری به نظر می‌رسید. در سیاره مشتری، طوفانی بسیار بزرگ به نام «لکه سرخ بزرگ»، به ابعاد ده‌ها هزار کیلومتر، در جریان است که بزرگ‌ترین طوفان در منظومه شمسی به‌شمار می‌رود. با این حال، طوفان‌های تازه کشف شده در زحل نیز به‌قدری قدرتمندند که طوفان‌های زمینی در برابر آن‌ها هیچ‌اند.

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، طوفان‌های بزرگ زحل، که تصور می‌شود هر ۲۰ تا ۳۰ سال یک‌ بار رخ می‌دهد، شبیه به طوفان‌های روی زمین، اما به‌مراتب بزرگ‌تر است. طوفان‌های زمینی از اقیانوس‌های‌ سیاره ما انرژی می‌گیرند، ولی سازوکار شکل‌گیری طوفان‌های بزرگ در جو پر از هیدروژن و هلیوم زحل تا حدودی مرموز و ناشناخته است.

ستاره‌شناسان دانشگاه کالیفرنیا، در برکلی، و دانشگاه میشیگان، در آن آربور، با بررسی اختلال‌های توزیع گاز آمونیاک در جو (اتمسفر) ضخیم زحل، اطلاعات بیشتری درباره طوفان‌های این سیاره به دست آورده‌اند.

چنگ لی، استادیار دانشگاه میشیگان، می‌گوید که درک سازوکارهای بزرگ‌ترین طوفان‌ها در منظومه شمسی نظریه طوفان‌ها را در قالب کیهانی گسترده‌تری قرار می‌دهد، دانش کنونی ما را به چالش می‌کشد، و مرزهای دانش هواشناسی زمین را گسترش می‌دهد.

لی و تیم پژوهشی او در بررسی گسیل‌های رادیویی آمونیاک در جو زحل، با استفاده از آرایه بسیار بزرگ کارل جی. جانسکی (وی‌اِل‌اِی) در نیومکزیکو، این اختلال را شناسایی کردند. اگرچه به نظر می‌رسد زحل در طیف نور مرئی رنگی عمدتا یکنواخت دارد، نوارهای متمایز آن و تفاوت‌ میان لایه‌های جوی در ارتفاع‌های مختلف، زمانی که در امواج رادیویی مشاهده شوند، آشکارتر است.

علت هم این است که با مشاهدات رادیویی می‌توان جو (اتمسفر) سیارات را عمیق‌تر رصد کرد تا با تلسکوپ‌های نوری و این امکان به اخترشناسان فرصت می‌دهد که فرایندهای شیمیایی و فیزیکی عامل تشکیل ابر و انتقال گرما را بهتر بشناسند.

ایمکه دی پاتر، ستاره‌شناس دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، می‌گوید که دانشمندان طول‌موج‌های رادیویی در زیر لایه‌های ابر مرئی در سیارات غول‌پیکر را بررسی می‌کنند. به گفته او، از آنجا که واکنش‌ها و دینامیک شیمیایی به تغییر ترکیب جو سیاره منجر می‌شود، رصد زیر این لایه‌های ابر برای شناخت دقیق ترکیب واقعی جو سیاره ضروری است. او می‌گوید این پارامتری مهم و کلیدی برای الگوهای کامپیوتری شکل‌گیری سیاره‌ها است.