ایتنا - یک بررسی جدید نشان می‌دهد که مغناطیس عجیب و اسرارآمیز در نمونه‌ سنگ‌های به‌دست‌آمده از ماه در ماموریت فضایی آپولو، خاستگاه طبیعی دارد.

در دهه ۱۹۸۰، ژئوفیزیکدانانی که سنگ‌‌های ماه را تجزیه‌وتحلیل می‌کردند، از یافتن میدان‌های مغناطیسی بسیار قوی بر روی آن نمونه‌ها شگفت‌زده شدند. میدان مغناطیسی این سنگ‌ها که در جریان ماموریت‌های فضایی آپولو به زمین آورده شده بودند، برخلاف تصور دانشمندان بود. چرا که به نظر آن‌ها ماه به‌اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند چنین میدانی را تامین کند، چه برسد به اینکه به مدت بیش از ۱.۵ میلیارد سال چنین میدانی را فراهم کرده باشد. دانشمندان از خود پرسیدند پس این نمونه‌های ماه چگونه مغناطیسی شده‌اند؟

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، این معما سبب شد که تعدادی از پژوهشگران به عوامل دیگر مغناطیسی‌کننده مشکوک شوند، ازجمله این احتمال را مطرح کردند که چه بسا خود فضاپیمای آپولو که نمونه‌ها را به زمین آورد، عامل مغناطیسی شدن این سنگ‌ها باشد.

اما اکنون مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که مغناطیس حفظ‌شده در نمونه‌ سنگ‌های ماه، درواقع خاستگاه کاملا طبیعی دارد - و حمل آن در فضاپیما تاثیر قابل‌توجهی بر آن نداشته است.

این نمونه سنگ‌های مغناطیسی‌شده می‌تواند جزئیات بیشتری درباره میدان‌های مغناطیسی سیاره‌ای را روشن کند که برای محافظت از جو یک سیاره اهمیت بسیاری دارند. همچنین دانستن اینکه چنین فضاپیماهایی باعث تغییر در میدان مغناطیسی نمونه‌ها نمی‌شوند نیز برای برنامه‌ریزی ماموریت‌های مشابه آینده مهم است. برای مثال، ناسا اینک برنامه بلندپروازانه‌ای برای گردآوری نمونه‌های سنگ و غبار از مریخ دارد که قرار است برای تجزیه‌وتحلیل به زمین آورده شوند.