ایتنا - اگر یک سیارک قرار باشد به زمین برخورد کند، آیا می‌توانیم جلویش را بگیریم؟ روشن است که برخورد یک سیارک به زمین، عواقب ویرانگری به دنبال دارد و از این رو، آماده شدن برای چنین تهدیدی، اهمیت دارد.

منظومه شمسی نسبت به گذشته‌ بسیار آرام شده است. ولی در هر صورت، با حرکت یک سیارک به سمت زمین، هنوز هم احتمال برخورد وجود دارد. اینکه تخمین بزنیم این خطر چه زمانی ممکن است تهدیدمان کند، کار دشواری است و همان‌قدر هم البته قانع کردن همه برای آمادگی برای چنین برخوردی در آینده.

واقعیت غیرقابل انکاری که وجود دارد این است که حتی یک سیارک معمولی با قطر ۵۰۰ متر هم می‌تواند ضربه‌ای قدرتمند و با بیش از ۱۰ گیگا تن انرژی وارد کند. اگر چنین چیزی به زمین برخورد کند، دهانه‌ برخوردی به وسعت ۹ کیلومتر و عمق ۰.۷ کیلومتر ایجاد می‌شود. مواد حاصل از برخورد، تا ۴ کیلومتر مکعب پرتاب می‌شوند. این مواد داغ ب سمت جو پرتاب می‌شوند و بعد به زمین می‌بارند و طوفان آتش به راه می‌افتد. اگر سیارک به اقیانوس برخورد کند، سونامی‌های عظیم حیات موجودات را به خطر خواهند انداخت.

در هر صورت، تمدن بشری نابود خواهد شد. همه چیز به اندازه سیارک برمی‌گردد و سیارک‌های زیادی بزرگتر از ۵۰۰ متر وجود دارد. (البته منصفانه بگوییم، بسیاری از آن‌ها نیز بسیار کوچکتر هستند.) هرکسی که از برخورد یک سیارک به اندازه کافی بزرگ جان به در ببرد، به احتمال زیاد وارد مبارزه‌ای برای بقا می‌شود که می‌تواند با مبارزه‌ای که اجدادمان برای بقا داشتند، رقابت کند.

افرادی که سیارک‌ها را مطالعه می‌کنند، سیارک‌های تهدیدآمیز را فهرست‌بندی می‌کنند و سعی می‌کنند راه‌هایی برای پیش‌بینی ضربه و از بین بردن تهدید ایجاد کنند، همه این ها را از قبل می‌دانند. برخی از همین افراد - اعم از دانشمندان و سیاستمداران - کنفرانس دفاع سیاره‌ای ۲۰۲۳ را برگزار کردند تا همه مسائل مربوط به برخورد یک سیارک را بررسی کنند.

گروهی از محققان تجزیه و تحلیل دقیقی از کنفرانس انجام داده‌اند. بررسی آن‌ها در مقاله‌ای در مجله «Acta Astronautica» آمده است. عنوان آن «پیامدهای دیپلماتیک، ژئوپلیتیکی و اقتصادی یک تهدید قریب‌الوقوع سیارکی» است. نویسنده اصلی لورا جامشون مک گری، دیپلماتی است که همچنین استاد دانشگاه بلگرانو و دانشگاه دل سالوادور در بوئنوس آیرس، آرژانتین است.

نویسندگان در تحلیل خود چیزهایی را فراتر از پاسخ علمی و فناوری در نظر می‌گیرند. آن‌ها چارچوب حقوقی بین‌المللی، عملکرد دولت‌ها در مجامع چندجانبه و نظر دانشمندان را هم به حساب می‌آورند.