ایتنا - اورانوس و نپتون در اتمسفرشان مقدار قابل توجهی عناصر سنگین‌تر، ازجمله متان، دارند که ابرهای این سیارات را به رنگ آبی در‌می‌آورد.

پرواز در میان ابرهای غول‌های یخی منظومه شمسی، سیارات اورانوس یا نپتون، چگونه خواهد بود؟ واقعیت این است که پاسخ به این پرسش را هنوز هیچ‌کس نمی‌داند – اما دانشمندان می‌گویند که ممکن است به زمان کشف این راز نزدیک باشیم.

ما ابرهای همه سیارات منظومه شمسی را دیده‌ایم، با ‌آن‌ها برخورد کرده‌ایم یا بر روی آن سیارات فرود آمده‌ایم، به جز دو سیاره: اورانوس و نپتون. دورترین سیارات از خورشید، که هنوز رمز و رازهای کشف‌نشده بسیاری دارند.

شاید به همین دلیل است که ناسا در بررسی‌های خود برای اولویت‌بندی برنامه‌‌های فضایی دهه ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۲ اعلام کرده‌ که بازدید از این دو سیاره اهمیت زیادی دارد. سازمان فضایی اروپا نیز بازدید از این دو سیاره را حدفاصل سال‌های ۲۰۳۵ تا ۲۰۵۰ در نظر گرفته‌ است.

دانشمندان اینک از کاوشگرهای شبیه‌سازی‌شده‌ای استفاده کرده‌‌اند که می‌توانند به ما کمک کنند تا دریابیم فرود آمدن در ابرهای این سیارات چگونه خواهد بود.

آن‌ها با استفاده از تونل باد پلاسمایی در دانشگاه اشتوتگارت و همچنین تونل «تی۶ استاکر» دانشگاه آکسفورد، موفق شدند فرود یک کاوشگر در جو این دو سیاره را شبیه‌سازی کنند. تونل استاکر سریع‌ترین تونل باد در اروپا است که به سرعت آزمایشی ۲۰ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد.