ایتنا - اخترشناسان با وجود موانعی که بر سر مشاهده ستارگان وجود دارد، راه‌هایی پیدا کرده‌اند تا بر اساس آن‌ تعداد کل ستاره‌های گیتی را تخمین بزنند.

اگر در یک شب صاف به آسمان نگاه کنید، هزاران ستاره را مشاهده خواهید کرد؛ شاید حدود ۶۰۰۰ ستاره یا بیشتر. اما این فقط بخش کوچکی از ستارگانی است که در عالم وجود دارد. بقیه ستارگان آنقدر دورند که نمی‌توانیم آن‌ها را ببینیم.

به گفته ستاره‌شناسان، کهکشان‌ها در سراسر گیتی پراکنده‌‌اند: خوشه‌هایی عظیم از ستارگان، سیارات، گازها و غبارهایی که در کنار هم قرار گرفته‌‌اند. کهکشان‌ها نیز مانند انسان‌ها متنوع‌اند و اندازه‌ها و اشکال مختلفی دارند. 

زمین ما در کهکشان راه شیری واقع شده است که کهکشانی مارپیچی است. ستاره‌های کهکشان ما در بازوهای مارپیچی که در محیط پیرامونی مرکز کهکشان می‌چرخند، به شکل خوشه در می‌آیند. 

کهکشان‌های دیگری نیز وجود دارند که بیضی شکل‌اند؛ چیزی شبیه به تخم مرغ. برخی از آن‌ها نیز نامنظم‌اند و با اشکال مختلف در گیتی پراکنده شده‌اند. در واقع، پیش از محاسبه تعداد ستاره‌های موجود در گیتی، ستاره‌شناسان نخست باید تعداد کهکشان‌ها را تخمین بزنند.

برای انجام این کار، آن‌ها تصاویر بسیار دقیقی از بخش‌های کوچکی از آسمان را ثبت می‌کنند و تمامی کهکشان‌هایی را که در آن تصاویر مشاهده می‌کنند، می‌شمارند. عدد به‌دست‌آمده سپس در تعداد تصاویر لازم برای تصویربرداری از کل آسمان ضرب می‌شود.

پاسخ: تقریبا ۲۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ کهکشان در کیهان وجود دارد؛ یعنی دو تریلیون!