ایتنا - وزن مدل SD70J-BB حدود 200 تن است. مدل SH40JR که Progress Rail به مشتریانش تحویل داده است حدود 160 تن (353000 پوند) وزن دارد.

لوکوموتیوهایی که با برق کار می‌کنند بیش از یک قرن است که وجود داشته‌اند، و خطوط ریلی، مانند جاده راه‌آهن پنسیلوانیا که اکنون متروکه شده است، از اوایل سال 1905 فعالیت الکتریکی خود را آغاز کردند. با این حال، قطار مسافربری یا متروی برقی معمول نیروی خود را از خطوط هوایی برق یا یک سیستم ریلی برق‌رسانی‌شده دریافت می‌کنند.
لوکوموتیوهای برقی باتری‌دار، به معنای لکوموتیوهایی که به جای اتکا به منابع خارجی از باتری‌های داخلی خودشان نیرو می‌گیرند، هنوز بیش از حد جدید و ریسکی به شمار می‌روند.
 
سری لوکوموتیوهای ژول، ساخت یکی از زیرمجموعه‌های کاترپیلار به نام Progress Rail  و شاخه EMD (بخش الکتروموتور) آن، اوایل امسال تحویل داده شد. به گفته Progress Rail، ژول اولین در نوع خود در عملیات ریلی آمریکای شمالی است. لوکوموتیوهای ژولEMD  همچنین یکی از بزرگترین (و سنگین‌ترین) وسایل نقلیه باتری‌دار در حال تولید به شمار می‌روند.
 
یک وسیله نقلیه برقی برای راه‌آهن
 
در حال حاضر، Progress Rail عدد دقیق سری خط ژول را منتشر نکرده است زیرا دستگاه‌های معدود تولیدی آن برای وظیفه سوئیچینگ محلی در نظر گرفته شده‌اند. چنین لوکوموتیوی در طول روال عادی روزانه خود برای هیچ دوره زمانی طولانی از محوطه راه‌آهن خارج نمی‌شود، بنابراین رقم برد به اندازه محاسبه تعداد ساعاتی که می‌تواند کار کند مهم نیست.
با این حال، این شرکت ظرفیت باتری آن را از 2.4 مگاوات ساعت تا 14.5 مگاوات ساعت در مدل SD70J-BB جدیدش اعلام کرده است. در مقام قیاس، یک باتری 14.5 مگاوات ساعتی بیش از 72 برابر باتری بسیار بزرگ خودروی IQ برقی کادیلاک ظرفیت دارد.